Het aftellen is begonnen…. Nog een maand!

Het aftellen is begonnen…. Nog een maand!

De afgelopen maand was een hectische maand. Vaak werd ik ’s nachts in tamelijke paniek wakker. Moeten we het wel echt doen? Waarom gaan we eigenlijk weg? Waarom doe ik dit mezelf aan? Daarbij geniet ik overdag steeds meer van alle gemakken die ik momenteel om me heen heb; een koelkast, een schoon toilet en douche, een bank. En als ik ’s avonds wil slapen, kan ik me na een aanloop op een boxspring laten vallen.

Hoe dan ook, ik voelde de afgelopen maand ook de dagelijkse sleur versterken en de onrust in mij  om nieuwe dingen te ontdekken! ‘Ik wil NU weg’, denk ik vaak als ik op mijn werk zit of wanneer ik mijzelf op de motor door de dagelijkse file manoeuvreer. En gelukkig, hoe dichterbij de vertrekdatum, hoe rustiger ik slaap en hoe meer enthousiast ik raak voor de grote reis. Over precies een maand is het zover! Op zaterdag 20 mei vertrekken Erik en ik vanaf de boerderij van mijn ouders in Bant richting mijn schoonouders in Maarssen, waar we op zondag 21 mei vertrekken. Op deze bewuste zondag zullen we ook de Nederlandse bodem verlaten en voet aan wal zetten op Duits territorium. Uiteraard zullen we jullie op de hoogte houden van onze avonturen via deze blog!

Vaccinaties

Maar eerst nog een update over de afgelopen maand qua voorbereidingen. Laten we beginnen met een medische update. De afgelopen maand zijn we 3 maal bij de GGD langs geweest en ingeënt tegen Buiktyfus, Hondsdolheid (Rabiës), Japanse encefalitis, DTP/ Tetanus Difterie en Polio en FSME (Früh Sommer Meningo Encephalitis = door teken overgebrachte ziekte). We waren beide al ingeënt tegen Hepatitis A en B en na onze reis hebben we afgesproken bij de GGD langs te gaan voor een Tuberculose check door middel van het prikken van bloed.

Tijdens onze reis zullen we ook door malariagebieden trekken, maar gelukkig zijn sinds 1 april 2017 de malaria voorschriften in Nederland aangepast. Op de oude manier zouden we bijna onze gehele reis malariapillen moeten slikken. Aangezien je van deze pillen flink ziek kunt worden en waanbeelden kunt krijgen wil je dit niet. Momenteel worden er nog wel malariapillen voorgeschreven, maar deze hoeven pas te worden ingenomen nadat je bent gebeten door een malariamug. Alleen in delen van Zuid-Oost-Indonesië en Oost-Timor zullen we nog preventief moeten slikken, maar dit is maar enkele dagen.

Naast alle inentingen hebben we ook een cholerastempel gekregen in ons medische paspoort. In geen enkel land is er een officiële verplichting om ingeënt te zijn tegen cholera. Toch wordt er soms gevraagd naar een cholerastempel voordat je een land binnengaat. Op de grote luchthavens is dit vrijwel nooit het geval, maar bij afgelegen grensposten soms wel, voornamelijk om er geld aan te verdienen. Het verschilt per grenspost of er een cholerastempel gevraagd wordt en soms hangt het ook af van welke beambte er staat te controleren. Better be safe than sorry.

Al met al zouden we voor dit spuitfestijn meer dan € 1000,- p.p. af moeten tikken, maar gelukkig zijn we beide goed verzekerd en waren we ‘niets’ kwijt. Mocht je dus zelf ooit zo’n reis gaan maken, check van te voren je zorgverzekering, want een paar euro per maand meer betalen scheelt je al snel zo’n € 100 euro per maand aan uitgaven!

Visa

Naast het spuitfestijn hebben we de afgelopen maand onze visumverzameling uitgebreid met een visum voor Pakistan en India. Wellicht vraag je je af hoe zo’n visum aanvraag in zijn werking gaat?

Op elke eerste zaterdag van de maand is de Pakistaanse ambassade in Den Haag open, dus wij besloten deze dag in april mee te pakken. Officieel zou de ambassade om 10 uur open gaan, maar omdat je wel eens van die horrorbeelden voorbij ziet komen met lange wachtrijen, besloten we om uiterlijk 9 uur aanwezig te zijn. Dit was dus, zo bleek achteraf, nergens voor nodig! Deur op slot en niemand te bekennen in de bewuste straat.

Toen we om 10 uur terugkwamen, was de deur open, konden we een nummertje trekken en sloten we achteraan in de rij. Voor ons nog een Pakistaans gezin en een mannelijke bezoeker alleen. We werden aardig welkom geheten door een medewerker en na ongeveer een half uur waren we aan de beurt. “Nee, maar vandaag zijn we alleen open voor Pakistanen”, was het antwoord van de medewerker. Na een korte discussie besloot de man zijn best te doen voor ons. Een kleine 10 minuten later mochten we opnieuw naar de desk komen en alle papieren inleveren: paspoorten, visumformulieren, pasfoto’s en Letter of Invitation (LOI), die we al eerder geregeld hadden. Even later komt de man naar ons toe: “Jullie willen een visum voor eind september 2017? Maar het is nu April, ik kan jullie een visum geven die 3 maanden geldig is, dus tot en met juni 2017”. “Maar we vertrekken al in mei, en komen daarna niet meer terug in Nederland, en aangezien je een Pakistaans visum altijd moet ophalen in het land waar je staat ingeschreven, redden we het niet met een 3 maanden visum.”. Ondertussen verdwijnt de man weer terug in zijn hokje en begint de maanden te tellen. Hij pleegt een paar belletjes en besluit uiteindelijk dat het toch wel mogelijk is. Ondertussen is de wachtkamer behoorlijk gevuld en kijken verbaasde gezichten ons aan “Gaan jullie op vakantie naar Pakistan, wauw!”, “Rijden met de motor vanuit hier naar Pakistan? Waar in Pakistan? Wat voor motor?”

Anderhalf uur nadat we zijn binnengekomen, verlaten we de ambassade met een Pakistaans visum! De datum in Erik’s paspoort stond helaas nog niet in één keer goed, maar dit hebben ze vakkundig opgelost met Typex. Tijdens het verlaten van de ambassade wenst iedereen ons een goede reis toe en veel plezier in hun thuisland. Pakistan, here we come!

Afgelopen week zijn we naar het consulaat van India in Amsterdam geweest. Vorige week woensdag had ik nog speciaal nagevraagd of deze op Goede Vrijdag wel open zou zijn. “Yes, ofcourse”. Helaas bleek de waarheid anders.

Op tweede Paasdag komen ze hun belofte gelukkig wel na. Met de enthousiaste Indiër achter de desk bespreken we de plannen en er verschijnt gelijk een glimlach op zijn gezicht. Hij vertelt een verhaal van drie vriendinnen van hem die momenteel bezig zijn met een roadtrip van India naar UK en weer terug. Hij pakt zijn mobiel erbij, laat ons hun route zien en showt met trots foto’s van hun reis. Fantastisch om zo enthousiast geholpen te worden. Terwijl de man verder probeert te gaan met zijn procedures (onze foto’s met pritt stift op onze visumformulieren plakken en hier nog weer 1001 bonnetjes aan vast nieten) vraagt hij ons nieuwsgierig verder over onze reis. “Welke motoren hebben jullie? Ik rij zelf ook motor in India!”. Op mijn vraag of het ook lastig rijden is in het verkeer in India reageert hij “Heb je ooit gereden in Frankrijk, in Parijs? Als je daar in de binnenstad kunt rijden, valt India alleen maar mee!”. Nou, dat gaat dan helemaal goedkomen! Vier dagen later konden we het paspoort inclusief visum weer ophalen! Zin in!

Love to share:

4 Comments

  1. Dick

    Mooi verhaal Bertha je moet na afloop van jullie reis er maar eens over denken n boek te schrijven.

  2. Super leuk om te lezen Bertha! Herkenbaar ook. Wij hebben volgende week de eerste afspraak voor inentingen. En we zijn langzaam begonnen met het verkopen van onze spullen. Ik herken het gevoel van paniek maar al te goed 😉
    Ik vraag me wel af waarom jullie je visum voor India nu al regelen. Ik dacht dat ook gewoon online kan. Of is het lastiger omdat jullie een motor mee hebben?
    Geniet van de laatste voorbereidingen en jullie vrienden en familie!

  3. Marion

    Wat schrijf je heerlijk ,kan het zo levendig voor me zien Bertha!
    Ben met Dick eens, er moet een boek van komen.
    En wat gaan de dagen nu snel, te snel hoor!!?

  4. Rita en Frank

    Bertha en Erik Jullie droom gaat uitkomen en volgend jaar willen wij alle verhalen van jullie horen Zet hem op en geniet van jullie mooie droom Dikke knuffels van Rita en Frank

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Top