Week 16-17-18 Vallen en opstaan in Kirgizië

Eindeloos zoeken naar de juiste banden, stront onder je laarzen omdat je de veemarkt bezoekt of tijdens één van de vele keren dat je moet wachten voor overstekende paarden, koeien of schapen, liquid diner met medereizigers en talloze valpartijen met onze motoren. Kirgizië heeft ons veel gegeven. De omweg door Kazachstan, waar we sliepen in een hoerenhotel maakt het verhaal over deze twee landen compleet.

Zondag 3 september 2017 Grens Tadzjikistan – Sary-Tash (Kirgizië)

Na een soepele grensovergang, waar we 500 Som (6 EUR) wegenbelasting betalen per persoon voor onze motoren rijden we ons 19e land in, Kirgizië. De douanier waarschuwt ons voor de slechte wegen richting het eerste stadje, een paar dagen geleden heeft een motorijder zijn been gebroken op dit stuk. We hebben inmiddels al behoorlijk wat slechte wegen overleefd, maar met zijn waarschuwing rijden we extra waakzaam Kirgizië binnen. We rijden zo hard als de weg en de motor het toelaten naar het eerste stadje om een naderende onweersbui voor te blijven. Net op tijd arriveren we in Sary-Tash, een stadje met een benzinepomp en wat guesthouses maar verder enkel ezels en koeien. We kloppen aan bij guesthouse Muras (GPS 39.723967, 73.247015) waar we een 4-persoonskamer voor de prijs van twee onderhandelen. En voor het eerst sinds een lange tijd hebben ze hier een goed werkend Wi-Fi netwerk! Tijdens onze reis kunnen we prima een paar dagen zonder internet, veel informatie is offline te vinden met apps zoals I-Overlander of Maps.Me, maar onze blogs en video’s moeten toch een keer op de site.

Het is gezellig in het guesthouse, een stelletje op een tandem en een wat rare snuiter uit Frankrijk blijven hier ook slapen. Vlak voor het avondeten komen Holger en Anja ook binnenstormen, of er nog ruimte is? De dames van het guesthouse offeren hun eigen kamer op en slapen vanavond wel op de bank. Later op onze reis door Kirgizië komen we erachter dat het heel normaal is dat de eigenaar zijn slaapkamer opgeeft voor reizigers, de handelsgeest is goed aanwezig in dit land.  Met de groep eten we in het guesthouse en drinken een paar biertjes.

20170903 Hostel Muras with Anja, Holger, Erik and Bertha

Maandag 4 september 2017 Sary-Tash – Osh

Wanneer we wakker worden en aanschuiven voor het ontbijt komen we erachter dat er nog een reiziger is aangekomen gisteravond. Een vrolijke jongen uit Londen is op een fiets van een paar tientjes vanuit Osh vlak voor middennacht nog binnengevallen. Afgelopen maanden was hij aan het backpacken in Azië, maar na een goed gesprek met een vriend leek het hun een goed idee om een stukje te fietsen ter afwisseling van het backpacken. Zijn maat heeft echter onderweg ernstige blessures opgelopen, maar niets schrikt hem af en zodoende is hij nu alleen op weg om zijn fietstrip richting Dushanbe af te maken. Beetje last van zijn rug en reet, maar met een vrolijke lach gaat hij ongetwijfeld zijn eindbestemming bereiken. Mooi om ook eens fietsers te ontmoeten die niet op een fiets van een paar duizend euro de wereld over reizen. Na het ontbijt tanken we voor het eerst sinds lange tijd weer voor minder dan een euro per liter en vertrekken richting Osh. We rijden over prachtige kronkelwegen en strak asfalt, denken af en toe terug aan onze korte vakantie in de Eifel en arriveren na zo’n 3,5 uur rijden in Osh.

20170904 Hairpin bends to Osh

We maken een tussenstop bij MuzToo, van origine een tourorganisatie voor motorreizen maar uitgegroeid tot een grote motorgarage waar veel reizigers banden kopen en onderhoud laten uitvoeren. De voorraad banden is inmiddels behoorlijk geslonken zo laat in het seizoen en wat er nog aanwezig is voldoet niet helemaal aan onze eisen en is vergeleken met de Europese markt behoorlijk aan de prijs. Na wat onderhandelen kunnen we twee setjes banden (Shinko E700) krijgen voor €490 waar je in Nederland nog geen € 200 voor betaalt. Ons grote nadeel is dat voor grotere motoren (met in verhouding grotere bandenmaten dan gebruikelijk) kwaliteit banden amper te vinden zijn in de aankomende ca. 10.000 km. We hebben dus vrijwel geen keus. Met een pruillipje schudden we de verkoper de hand, sluiten de deal en rijden naar ons guesthouse. We checken in bij Lovely Home For You Guesthouse en vergeten de slechte deal. In dit guesthouse hebben we een grote kamer en keuken tot onze beschikking, we kunnen eindelijk weer eens een stamppotje maken! Holger en Anja komen even later ook aanrijden en zo zijn we weer met zijn vieren. De slaapzaal en derde slaapkamer zijn niet bezet waardoor we het rijk voor ons alleen hebben. Alleen de eigenaresse is de hele tijd aanwezig en zit wat apathisch achter haar laptop. Met zijn viertjes doen we boodschappen bij de bazaar, een grote vaak overdekte markt die we eigenlijk al vanaf Iran veel tegenkomen. Je kunt er alles kopen, van koeienogen tot babydoekjes. We slaan groente en fruit in en vinden zelfs een grote slijter waar we rode wijn kopen die we ter plaatse op mogen drinken van de verkoper. We bedanken vriendelijk en lopen via de grote kermis in het park terug naar het guesthouse. We maken een soort Vlaamse pot met aubergine en aardappel en nippen gelukkig aan onze rode wijn. Life is good on the road.

Dinsdag 5 september 2017 Osh

Na lang uitslapen maken we in de keuken ons eigen ontbijt met koffie klaar. Vandaag werkt Bertha aan de blog en probeert Erik geld te wisselen in de stad. Maar dit blijkt lastiger dan gedacht, in de meeste landen word je op de bazaar constant aan je arm getrokken of je geld wilt wisselen, hier in Osh stuurt iedereen je alleen maar naar de bank. Na eindeloos zoeken vind Erik een ATM die de pinpas niet direct uitspuugt en neemt voldoende geld op voor twee weken Kirgizië. De dag vliegt voorbij en terwijl Bertha zich het zweet op haar voorhoofd typt, bereidt Erik in de keuken een onvervalste stamppot met worstjes! Vooraf doen we een kookbiertje met Holger en Anja. We blijven lang natafelen en gaan pas diep in de nacht naar bed.

Woensdag 6 september 2017 Osh

We worden wakker van de geur van versgebakken brood. Anja heeft een heerlijk witbrood in de oven gebakken waar we ook wat sneetjes van mogen proeven. Met liefde gemaakt, met liefde opgegeten. Na het ontbijt werkt Bertha verder aan de blog en wast Erik de 1e motor in de wasstraat. Voor 50 Som (0,60 EUR) en tien keer gebaren mag hij zelf de hogedrukspuit hanteren. De motor is goed stoffig geworden na een paar dagen offroad. Een schone motor ziet er niet alleen mooier uit, maar is vooral ook beter voor alle draaiende onderdelen. Na de wasbeurt controleert Erik alle schroeven en bouten van de motoren, een aantal zitten toch wel wat losser. Niet zo gek, werkelijk alles trilde wanneer we over de Pamir Highway reden.

In de keuken bereiden Bertha en Anja ondertussen een heerlijke pizza met verse producten zoals tomaat, salami en uien. Samen met een goed glas wijn genieten we van onze rust hier, terwijl de eigenaresse nog steeds apathisch achter de laptop met een half oog ons in de gaten lijkt te houden.

20170906 Baking a pizza

Donderdag 7 september 2017 Osh

Hardlopen in Osh blijkt populair te zijn. Bertha loopt deze ochtend hard langs de rivier, richting het Lenin standbeeld en weer terug. In dit uurtje ziet ze meer dan 100 sporters, voornamelijk mannen en militairen, hardlopen. Hardlopen op deze 1000 meter hoogte met vals plat is een uitdaging, maar het voelt heerlijk om na zo’n lange tijd weer te sporten. Wanneer Bertha terugkomt is Erik al drie keer naar de wc geweest, de reizigersziekte is weer aanwezig. Bertha stopt Erik nog even goed onder de wol en besluit om bij de eigenaar nog een dagje te boeken. En nu kan ze zonder gestoord te worden door Erik het laatste deel van de blog vertalen en online zetten. In de middag is Erik weer wat opgeknapt en waagt toch nog een laatste poging om ergens anders betere en goedkopere motorbanden te vinden. Via diverse Facebook omwegen komt hij eerst in contact met de president van de motorcycle club Pakistan die via via banden kan regelen. De achterband is alleen net een andere maat en de kwaliteit/levensduur van de banden is onbekend. Dan blijkt er in Almaty (Kazachstan) een KTM-dealer te zitten die banden blijkt te hebben. Bovendien levert deze voor een veel betere prijs dan het aanbod van Muztoo in Osh. Almaty is niet heel ver van Osh en voor Nederlanders is er geen visumplicht. Na kort overleg besluiten we om onze geplande route te wijzigen en via Almaty te rijden zodat we een bandenwissel daar kunnen doen. In de keuken maken we een heerlijke pasta met verse groeten en drinken we groene thee, vandaag een alcoholvrije dag!

Vrijdag 8 september 2017 Osh – Toktogul

Na ontbijt met vers brood van Anja en Holger vertrekken we op onze schone motoren richting Toktogul. Voordat we de stad uitrijden tanken we eerst de motoren vol, een bijzondere ervaring. Niet zoals in Nederland eerst tanken en dan betalen maar precies andersom. Je betaalt een x-bedrag waarna je kan tanken. Kom je tekort dan eerst bijbetalen en daarna weer verder tanken. Gelukkig krijg je wel wisselgeld wanneer je te veel betaald hebt, maar hier komen we pas een paar dagen later achter….

20170908 The road to Toktogul

Het uitzicht tijdens het rijden is prachtig en we vergeten vaak onze snelheidsmeters. Niet slim in dit land, achter elke boom in een 60km/h gebied staat wel een agent met een lasergun. En zo mogen we voor het eerst betalen voor een snelheidsovertreding van zo’n 20 km/u. We worden staande gehouden met de motoren terwijl aan alle kanten andere auto’s ons met zo’n 100 km/u voorbij vliegen. Het hulpje van de agent spreekt eerst nog vloeiend Engels maar wanneer hij doorkrijgt dat we niet willen betalen is hij opeens doofstom geworden. De agent is behoorlijk agressief en wanneer we besluiten om na lang onderhandelen weg te rijden hebben we zelfs het idee dat hij naar zijn wapen grijpt! Toch maar weer terug naar de politiewagen. De boete van 150 USD kunnen we afdingen naar 50 USD en zo mogen we uiteindelijk wegrijden. Later komen we erachter dat we beter niet kunnen stoppen voor de politie, maar in plaats daarvan gewoon doorrijden. De politie kan met het laseren immers niet onze kentekens van voren lezen en registreren. Het afgeven van rijbewijs en paspoort waar ze in dit land altijd als eerste naar vragen wordt ook afgeraden. Wanneer de politie het eenmaal in haar bezit heeft kun je niet anders dan betalen, voordat je je documenten weer terugkrijgt.

Nadat we bekomen zijn van de snelheidsboete lunchen we in een wegrestaurant met de smerigste wc tot nu toe! De hoop met stront komt bijna boven het gat uit, we moeten onze motorsjaals als stofmasker gebruiken om niet bewusteloos in het gat te vallen. Snel rijden we verder!

In Toktogul, een klein nietszeggend dorpje vinden we het kleine Guesthouse Kaghan waar een net zo klein vrouwtje ons gastvrij ontvangt. Ze spreekt geen woord Engels maar met liefde mogen we de 3-persoonskamer betrekken voor nog geen €14,- inclusief ontbijt en een afgesloten parkeerterrein. Na een heerlijke douche zoeken we in het stadje een restaurant waar we verrassend lekker een lokaal gerecht eten.

Zaterdag 9 september 2017 Toktogul – Bishkek

Na het ontbijt trekken we met de motor de bergen in richting Bishkek. Na 30 kilometer klimmen besluiten we om terug te keren naar een benzinestation, omdat we niet zeker zijn of we in de bergen nog een kans krijgen om te tanken. Na dit kleine oponthoud rijden we vrolijk omhoog om na 30 kilometer weer te stoppen, nu om onze binnenvoering aan te trekken. Het begint al behoorlijk koud te worden en we moeten naar een pass van 3586 meter, warm aankleden dus. We stijgen snel en de bergen krijgen een warme rode gloed, geen straf zo’n wereldreis op de motor. Net voor de pass moeten we voor een rood stoplicht wachten bij een tunnel die op de I-Overlander-app als gevaarlijk staat omschreven, vooral voor fietsers. We passeren een lange rij wachtende auto’s en vrachtwagens wanneer we voorkruipen met de motoren. Wachtend voor de slagboom zijn we een interessante afleiding voor de wachtende Kirgiezen die verveeld een sigaret staan te roken of aan hun ballen staan te graaien. De motor wordt veelvuldig aangeraakt, geduwd en bewonderd. Wanneer Erik een man verzoekt om zijn motor los te laten kijkt de man hem vragend aan wat het probleem is? Net wanneer de man zijn motor loslaat komt er een auto aanrijden die helemaal vooraan de rij gaat staan. De omringende mannen zijn het hier duidelijk niet mee eens. Er ontstaat bijna een vechtpartij. Na wat duwen en trekken besluit de auto toch maar achter aan te sluiten. En dan mogen we rijden! Als een idioot duikt iedereen de donkere tunnel in. Ondanks het tweerichtingsverkeer worden we langs alle kanten ingehaald en happen we als een vis naar adem in de zuurstofarme tunnel. Wanneer we eindelijk weer buiten zijn en via veel haardspeldbochten weer naar beneden rijden worden we nog steeds door veel kamikazepiloten langs alle kanten ingehaald. Een stressvol stukje Kirgizië!

Na een wild avontuur komen we aan in Bishkek waar we in hostel Tunduk een piepklein kamertje vullen met onze bagage. Na een verdiende douche eten we om de hoek in een Koreaans restaurant veel te heet, het zweet staat bij Erik op zijn voorhoofd!

Zondag 10 september 2017 Bishkek (Kirgizië) – Almaty (Kazachstan)

Als eerste staan we klaar bij het ontbijt, wat voor twee personen lijkt maar het hele hostel moet voeden. We vallen snel aan en ontdekken na het ontbijt dat Claudia en Bernd ook in dit hostel zitten, ze zullen samen met ons in een groep de oversteek door China maken. Na een kort gesprek vertrekken we met de motoren richting de grensovergang, vandaag naar Kazachstan! Over wat vlakker landschap met veel landbouw (het lijkt de polder wel!) komen we al vrij snel aan bij de grensovergang. We hebben grensovergangen van 4 uur meegemaakt, maar vandaag gaat alles in nog geen 10 minuten, met een vrolijke glimlach en een knipoog naar Bertha! Voor we het goed en wel in de gaten hebben staan we in Kazachstan, zonder een cent betaald te hebben. Waren alle grensovergangen maar zo makkelijk! Lachend rijden we door de weilanden heen richting Almaty, ondertussen wild zwaaiend naar alle vrolijk toeterende Kazachse inwoners. Het valt ons op dat in dit land vrijwel alle auto’s overdag hun lichten aan hebben, iets wat we al in een paar landen niet meer gezien hebben.

20170910 Endless boring roads to Almaty

Na zo’n twee uur rijden tussen de graanvelden arriveren we in Almaty, een stad met kaarsrechte straten en overal verkeer. We staan compleet vast en worden goed zwart van alle uitlaatgassen. Kazachstan is 44 maal zo groot als Nederland, maar heeft evenveel inwoners. Almaty is niet eens de hoofdstad van het land, maar heeft al bijna 2 keer zoveel inwoners als Amsterdam. De meeste inwoners van het land zijn dus te vinden in de grote steden. Van 1921 tot 1994 was de officiële naam voor Almaty: Alma-Ata.

Het hotel blijkt een beetje een vergissing, we zitten ruim buiten het centrum. Tijdens het inchecken komen we erachter dat je hier ook kamertjes voor een uurtje kunt huren, de man die naast ons incheckt neemt zijn schaars geklede vriendin vies lachend mee de lift in. Toch is het hotel niet slecht, we hebben een grote kamer en een heerlijk grote douche. Nadat we ons omgekleed hebben bestellen we een taxi en gaan de stad in om heerlijk te eten bij een restaurant wat hoog gewaardeerd staat op Tripadvisor. Tijdens de taxirit zien we opeens een McDonalds, Kentucky Fried Chicken en Burger King! Die Amerikaanse ketens hebben we al heel lang niet meer gezien, vermoedelijk vanaf Turkije al niet meer. McDonalds is voor ons in Nederland katervoedsel, verder komen we er eigenlijk niet, maar nu het kan… we zetten de McDonalds snel in ons GPS en besluiten later terug te komen!

Na het eten rijden we met een taxi terug naar het hotel, maken wat ruzie om de meterprijs en biljarten in het uitgestorven naastgelegen hotel een uurtje voordat we naar bed gaan.

20170910 Biljarts

Maandag 11 september 2017 Almaty

Vroeg opstaan, vandaag hebben we een afspraak met mister Orange voor nieuwe banden! Beneden in de lobby krijgen we na lang wachten een prima ontbijtje en we vertrekken op onze motoren naar de KTM-dealer. We worden ontvangen door een verveelde verkoper die na 3 minuten onbegrijpelijk aanstaren begrijpt wat we komen doen. Vanuit Osh hebben we drie dagen geleden 2 Heidenau Scout voorbanden en 2 Mitas achterbanden gereserveerd. We lopen naar de bandenafdeling en zonder een spier te verrekken vertelt de K-verkoper dat hij helaas nog maar één voorband op voorraad heeft en niet twee. Komen we hier helemaal voor naar Almaty rijden?! Nadat Erik weer wat kleur heeft gekregen en zijn spieren zijn ontspannen geven we hem een veeg uit te pan en zoeken in de voorraad naar een andere voorband. Nadat we een Shinko voorband gevonden hebben geeft de verkoper aan dat ze hier geen banden verwisselen, maar dat er 20km verderop vast wel iemand zit die ons kan helpen. Weer trekt Erik wit weg en is in staat om de verkoper aan te vliegen, maar Bertha houdt het hoofd koel en loopt naar de naastliggende motorgarage. Daar worden we geholpen door de hoofdmonteur die vloeiend Engels spreekt en ons adviseert over de juiste keuze voorband en ons ook graag wilt helpen met het verwisselen van de banden! We laten de motoren achter en trekken de stad in op onze motorlaarzen, aan het einde van de dag kunnen we de motoren ophalen.

De Green Bazaar van Almaty is helaas gesloten, dus moeten we te voet verder door de stad naar onze volgende toeristische attractie. In het nabijgelegen Panfilov park bezoeken we diverse gedenktekens van de Burgeroorlog (1917-1920), de Tweede Wereldoorlog (1941-1945) en van soldaten die omgekomen zijn in de oorlog in Afghanistan. Daarna nemen we een kijkje in de Zenkov Orthodoxe Kathedraal. Hier in Almaty, en voornamelijk bij kerken zien we veel zwervers. Onder de zwervers ook veel jonge mannen die vermoedelijk geen brood kopen met het geld wat zij bij elkaar bedelen.

Opeens doemt de McDonalds voor onze neus op. Deze kans mogen we niet aan ons voorbij laten gaan! We bestellen een milkshake en een hamburger, maar zoals altijd bij de McDonalds, na een paar minuten hebben we er al spijt van. Dit voedsel hebben we niet gemist de afgelopen maanden, we hebben zoveel meer lekkers geproefd!

Yes, McDonalds!

Na het bezoekje aan de gele M lopen we verder naar de kabelbaan (Kok Tobe) waarmee we zwevend over de snelweg naar het standbeeld van de Beatles gaan. Dit standbeeld is in 2007 neergezet op initiatief van de Beatles fans uit deze stad. Het zou het enige beeld ter wereld zijn waar de leden alle vier in werkelijke grote opstaan. Tijdens de fotoshoot gaat Bertha stoer op de leuning van het bankje zitten wat natuurlijk niet de bedoeling is, de bewaker schiet gelijk uit zijn zomerslaapje! No No No!!! Lachend poseren we nog een keer voor een wat bravere foto.

20170911 View from Kok-Tobe Almaty

Na ons Beatles avontuur vinden we een taxi die ons terug kan brengen naar Mister Orange waar onze motoren al buiten klaar staan met gloednieuwe banden. We bedanken de monteurs voor hun goede service, kijken de bandenverkoper wat boos aan en trekken een rubberstreep op de parkeerplaats!

20170911 Erik and the service guy at KTM dealer

Op onze nieuwe banden rijden we bergop richting het schaatscomplex Medeu, voor schaatsers bekend vanwege de vele records die hier gebroken werden. Het complex ligt midden in de bergen op 1691 meter hoogte, waarmee het één van de hoogste schaatsbanen ter wereld is. Door de bijzondere ligging in de vallei Medeu kan er onder bepaalde omstandigheden rugwind gedurende de gehele ronde optreden. Vanaf 1951 tot 1980 was dit dan ook de snelste wedstrijdbaan ter wereld. Ook de Nederlanders hebben hier voet aan ijs gezet, Atje Keulen-Deelstra won hier in 1974 EK all-round voor vrouwen. De kabelbaan die over de schaatstempel heen gaat is helaas gesloten maar we mogen nog wel het ‘ijs’ op. Bertha laat de kans niet aan zich voorbij gaan en sluit gelijk aan bij het peloton!

Bertha ruilt haar schaatsen weer om voor haar motorlaarzen en samen rijden we naar het hardrockcafé van Almaty, daar gaan alle stoere bikers naar toe! Maar wat een achterhaald concept is dat! We zijn de enige bikers, er is geen life muziek en voor twee biertjes en een kaasplankje zijn we nog meer kwijt dan een rondje bier in Amsterdam! Snel slaan we het biertje achterover (alcoholvrij…) en rijden naar een ander restaurant met streekgerechten. Een veel leukere sfeer en de prijzen zijn weer normaal. Nadat we ons gelukkig gegeten hebben rijden we in het donker terug naar ons hotel.

In de andere Stan-landen zijn we behalve andere Westerse motoren geen enkele motorrijder tegengekomen. Nu in Almaty zien we al de hele dag grote motoren rijden, maar op de terugweg naar het hotel gaat het nog een stapje verder. Plots worden we rechts ingehaald door twee buikschuivers met zo’n 150 km/uur die zich een weg tussen de auto’s door slalommen gevolgd door nog twee opgepimpte geblindeerde raceauto’s. We zijn getuige van een straatrace dwars door de stad heen! Wow!

Dinsdag 12 september 2017 Almaty – Kegen

Wanneer we willen uitchecken moet het vrolijke dikkertje achter de receptie eerst onze hotelkamer inspecteren voordat we mogen vertrekken. We geven aan te wachten in de garage aangezien we onze motoren toch nog op moeten tuigen, maar zien haar niet meer terug. Wanneer we weg willen rijden merkt Bertha dat haar achterwiel niet goed is afgesteld. Voor de deur van het hotel halen we alle bagage er weer af om zelf de ketting en het achterwiel af te stellen. Na wat passen en meten staan het achterwiel en de ketting weer goed en laten we het hotel eindelijk achter ons. De Mitas-achterbanden rijden prettig en het geeft een goed gevoel dat we met nieuwe banden het China-avontuur aangaan.

Via een offroad weg van ongeveer 10 km rijden we naar de Charyn Canyon, de twee na grootste canyon na de Grand Canyon, waar we €5 entree proberen te betalen. Proberen, want het waait zo hard dat we amper stil kunnen staan met de motor of lopend het kantoortje kunnen bereiken. We worden compleet gezandstraald! Uiteindelijk lukt het toch en rijden we richting de Canyon.

20170912 Windy offroad to Charyn Canyon

Volgens de kaart moet er ergens een Yurt-Camp zijn waar we willen slapen, maar na een tijdje vol in de wind balanceren, bereiken we een doodlopende weg waar een bordje ons waarschuwt: “Dangerous for life!!” We besluiten maar terug te keren en de motor achter een toeristenbusje in de luwte te parkeren en te voet verder te gaan. De canyon is prachtig maar het is lastig om te genieten, omdat het zo hard waait. Na een flitsbezoek waaien we terug naar de motoren en rijden terug over de wasbordweg richting de snelweg.

20170912 Unreal view back on our way to Kyrgyzstan

We wijzigen onze plannen en besluiten richting de grens te rijden om vlak daarvoor een hotel te vinden. De temperatuur ligt inmiddels tegen het vriespunt en in de paar dorpjes kunnen we geen hotel vinden. De laatste poging blijkt raak. Aan de voorzijde een café met een behoorlijke entreeprijs, maar aan de achterkant een vervallen pand wat een hotel blijkt te zijn, Hotel Inside OK (GPS: 43.014863, 79.236324). Wanneer Bertha naar binnenloopt stoort ze drie oude mannetjes die diep in hun kaartspel blijken te zitten. Toch krijgen we na een paar keer zuchten een hotelkamer met twee aparte bedden.

We nemen de kamer en gaan in onze motorpakken op zoek naar wat eten. In het dorp eten we een simpel kip met rijst gerecht en we kopen in de winkel een zak chips en een fles wodka. Sterke drank is hier nog goedkoper dan een fles cola en warmt het lichaam goed op!

20170912 Enjoying with a lolly and a bottle of Vodka

Terug in de hotelkamer starten we een film, nippen rechtstreeks uit de fles en warmen langzaam op. Wanneer de film bijna afgelopen is klopt de oude eigenaar op de deur met nog extra warme dekens en zien we achter hem meer gasten. In de korte tijd dat we hier op het bed zaten is het hotel volgestroomd met gasten! De naastliggende ‘discotheek’ met vipruimtes is inmiddels open en we besluiten ook een dansje te wagen! Iedereen staat in zijn zondagse chill-outfit op de dansvloer stevig te dansen, we vallen niet eens op in onze motorpakken!

Woensdag 13 september 2017 Kegen (Kazachstan) – Karakol (Kirgizië)

Met een wat houten kop en trillende handen maken we een ontbijt klaar in onze hotelkamer en kleden ons weer warm aan.

20170913 Shower at Inside OK

Via een mooie bergroute, waar we vaak moeten stoppen voor overstekende paarden, bereiken we de grensovergang. Ook nu is de grensovergang een bijna Europese aangelegenheid, we lachen wat af en even later zijn we alweer terug in Kirgizië. We rijden verder door het inmiddels bekende landschap en lunchen midden in de graanvelden.

Wanneer we Karakol binnenrijden stoppen we bij een toeristenkantoor waar we informatie inwinnen over wandelen in het gebied en trektochten op een paard. We kopen gelijk ook een wandelkaart die we later ongebruikt weggeven en rijden naar Hostel Nice. Ze hebben geen tweepersoonskamer, maar we kunnen wel de tent opzetten in de tuin. We kiezen een mooie plek tussen de appel- en perenbomen en besluiten voor drie dagen te blijven. In de supermarkt kopen we verse groenten, kaas en natuurlijk een Snickers voor de weg terug naar het hostel. Daar wassen we onze kleren terwijl Bertha zich steeds beroerder begint te voelen. De nasleep van ons feestje bij Inside Oké Hotel! Wanneer we ‘s nachts in de tent liggen blijkt het berenkoud, we snoeren de slaapzakken aan elkaar vast en vallen rillend in elkaars armen in slaap.

Donderdag 14 september 2017 Karakol

In de grote keuken maken we een heerlijke omelet met koffie en thee waarna we vol energie met de motor richting Jeti-Oguz rijden, een zevenkoppige rode berg die uit het niets opdoemt.

20170914 Jeti Oguz with her seven bulls

Na een kort ritje over de snelweg moeten we verder over zand- en grindwegen, inmiddels zijn we wel wat gewend, maar ook wel een beetje klaar met het offroad rijden. We parkeren de motoren in het bos tussen de paarden, kleden ons om en wandelen op ons gemakje richting een waterval. Bertha heeft wat opstartproblemen of moeite met de hoogte maar na een poosje wandelen we in gezamenlijk tempo door een prachtig landschap.

20170914 Parking the bikes

Aangekomen bij de waterval is het goed te merken dat het al een lange periode droog is, er komt een klein straaltje water van de berg naar beneden ‘storten’. Het water wat naar beneden komt is wel ijskoud! Erik bouwt een klein dammetje zoals zijn vader ook altijd doet, terwijl Bertha op een rots alvast aan de lunch begonnen is. De appels die we geplukt en geraapt hebben rondom onze tent smaken heerlijk!

Terug in het stadje kopen we op de bazaar na veel afdingen twee warme mutsen voor ons aankomend avontuur en groente voor het avondeten. Erik maakt een heerlijke bloemkool-kerrie schotel klaar terwijl Bertha aan een Engelsman uitlegt dat we het lekker vinden om zelf te koken. Hij kijkt haar niet-begrijpend aan en slurpt zijn noedels naar binnen. Hij is te lui om zelf te koken en ‘geniet’ van zijn kant- en klare noedels. Later komen we erachter dat hij hier vrijwilligerswerk doet bij het Hostel, wat omhangt en enkel noedels en thee slurpt. Een wat vreemde vogel. Na het eten spelen we een potje Qwixx, met een remise gaan we slapen. Het is iets minder koud maar we hebben toch maar een extra deken geleend van het hostel.

Vrijdag 15 september 2017 Karakol

We slapen uit, wat voor ons 08.00 opstaan is en gaan op pad voor een zelfverzonnen stadstour door Karakol. We bezoeken een houten moskee die helaas gesloten blijkt omdat er gestofzuigd moet worden maar lachen om de kleding van Bertha. In Iran ging ze een stuk charmanter gekleed!

Na het bezoek aan de moskee besluit Bertha naar de kapper te gaan om de dode puntjes te laten knippen. Een slecht besluit, de kapster knipt wild in het weg en verwoest het prachtige lange haar! Verwoede pogingen van Bertha en Erik om haar te laten stoppen met knippen hebben niet direct effect, diep ongelukkig en met een stortvloed aan tranen verlaat Bertha de kapsalon. Zelfs de brownie en een goede kop koffie in het café om de hoek bracht geen glimlach op haar gezicht. Wil je avontuur dan krijg je avontuur!

20170915 Bertha at the hairdresser, still happy

Het bezoek aan de Holy Trinity Cathedral met de plaatselijke jonge zwervers die we al beginnen te herkennen is niet heel bijzonder waardoor we besluiten om een bezoekje aan de plaatselijke dierentuin te brengen. De entree kost een paar centen en we merken al snel dat dit niet zo vreemd is. De dierentuin is behoorlijk verouderd, de dieren moeten het soms in kleine hokjes zien te redden. Een beer loopt eenzaam langs het hek heen en weer, de wolven kijken verveeld om zich heen en de eenzame leeuw moet ook hoognodig eens een keer vrouwelijk bezoek krijgen. De educatieve waarde van een dierentuin is belangrijk voor kinderen, maar voor ons is dit bezoek aan de dierentuin toch een beetje treurig. Na de ellende van de kapper niet echt een opsteker.

Terug in het hostel maakt Bertha heerlijke wentelteefjes klaar terwijl Erik een filmpje monteert.

20170915 Wentelteefjes

Nadat we de laatste was weggewerkt hebben gaan we uit eten, pizza! We hebben ergens een tentje gevonden waar de pizza goed moet zijn, en goed was hij zeker! Twee meisjes in de keuken die weten hoe je een pizza moet maken, we eten onze vingers er bij op!

Zaterdag 16 september 2017 Karakol – Kochkor

We staan heel vroeg op zodat Erik de video van Iran kan uploaden zonder dat er andere mensen gebruik maken van het netwerk. En het lukt, na een snelle 10 minuten staat de film eindelijk online! Een klein Eureka momentje!!

We eten een yoghurtje en springen op onze motoren, op naar het volgende dorpje. Met prachtige uitzichten op het Issyk Kul Lake en besneeuwde bergen is het heerlijk rijden vandaag. We kiezen een shortcut waardoor we ook uitzicht hebben op het hemelsblauwe Orto Tokoy Reservoir, Kirgizië is echt een paradijs voor motorrijders!

Wanneer we het kleine stadje Kochkor binnenrijden bezoeken we de CBT-tourorganisatie. Een verveeld ogende man staat ons te woord en strooit wat met bedragen voor een paar dagen paardrijden door de bergen. Als we een betere prijs willen moeten we later maar terugkomen, dan zijn er vast wel meer toeristen die een paard willen huren. We twijfelen een beetje maar komen even later een Duits stelletje tegen dat ook van plan is om de toer te doen, ze lijken ons aardig en met een grotere groep kunnen we de prijs drukken.

20170916 Macna Riding Gear

Wanneer we eind van de middag net voor sluitingstijd terugkomen is er behalve het Duitse stel ook een Israëliër gearriveerd die druk stuiterend door elk gesprek schreeuwt en de beste onderhandelaar denkt te zijn. Erik laat het onderhandelen aan Bertha over, omdat we niet allemaal de beste onderhandelaar zijn en even later hebben we een tour geboekt voor 6 personen, drie dagen op pad waarvan twee op een paard! Bertha heeft wel eens paard gereden, voor Erik een compleet nieuwe ervaring! We lopen terug naar ons Guesthouse Nur waar we overnachten en de komende dagen ook onze motoren veilig mogen achterlaten.

Zondag 17 september 2017 Kochkor – Song Kol Lake

Vroeg opstaan, we gaan paardrijden!! We krijgen een heerlijk ontbijtje van de gastvrouw waarna we richting het verzamelpunt lopen. De drukke Israëliër is er ook al samen met zijn vriendin. Ondanks de temperaturen net boven het vriespunt, staat zij in een naveltruitje te shinen. Samen stuiteren ze als een onvervalste skippybal door de kamer heen. Dit gaat gezellig worden! Met een busje vertrekken we richting een klein dorpje waar we verzamelen voor de lunch.

20170917 Erik had got a new friend

We hebben een vloeiend Engels sprekende (vrouwelijke) gids die veel vertelt over de plaatselijke gebruiken. Maar we krijgen totaal geen uitleg over het paardrijden zelf. Buiten worden we op een paard gezet en moeten maar zien hoe het loopt…. De paarden zijn redelijk mak en lopen het voor hun bekende pad, maar als je nog nooit paard gereden hebt is het toch een beetje eng.

Desondanks gaat het in het begin soepel en zijn we al vrij snel het dorpje uit en klimmen bergop naar de pass van 3100 meter. In de bergen beginnen we lol te krijgen in het paardrijden, rustig gaan we naar boven en kunnen we genieten van het prachtige uitzicht.

20170917 Erik in the mountains

Wanneer we op het hoogste punt zijn stappen we allemaal even af, we kleden ons warm aan en kunnen even achter een rots plassen. De twee paarden met bagage storten ter plekke neer, zo moe zijn ze van het dragen van alle bagage. Sommige toeristen hebben dan ook al hun bagage meegenomen, het Israëlische stel heeft zelfs een tent en eten meegenomen, omdat ze niet in een Yurt willen slapen vanwege de kosten.

Wanneer de paarden uiteindelijk de zweep krijgen staan ze weer op en sjokken ze langzaam bergafwaarts richting onze eerste overnachtingsplek. We slapen vannacht in een Yurt, met uitzicht op het meer Song Kol Lake!

Samen met het Duitse stelletje eten we in de Yurt heerlijke vis uit het meer en genieten we van de omgeving. De eerste dag is heel goed bevallen, we voelen ons zelfs al een beetje een echte ruiter!

20170917 Together in front of Song Kul Lake

We slapen met 5 man in een Yurt waar het behoorlijk koud is, deze keer geen kachel gestookt op yak-kak of stront van een schaap. De paardenman (begeleider die voor de paarden zorgt) slaapt ook in de Yurt en snurkt al vredig wanneer wij onder de dekens kruipen. Vooral de dekens van Erik stinken enorm naar paard en vermoedelijk vele andere toeristen. Toch slapen we uiteindelijk heerlijk en lang.

 

Maandag 18 september 2017 Song Kol Lake

We ontbijten om 08.00 uur gezamenlijk in de Yurt waarna we rond 09.00 uur vertrekken met onze paarden. Vandaag lopen we langs het meer, het is nog behoorlijk koud, maar met onze motorpakken aan is het goed te doen. Ook luistert het paard van Erik een stuk beter, vermoedelijk omdat hij nu ook een zweep heeft bemachtigd. Twee keer ‘slaan’ was voldoende om het paard de hele dag beter te laten luisteren en zelfs in draf te krijgen! Het paard van Bertha is zo volgzaam en gaat ook in draf wanneer Erik zijn paard aanspoort! Lachend gaan we met een wat hogere snelheid langs het meer! Nu is het paardrijden echt gaaf!

Rond lunchtijd arriveren we bij het volgende Yurt Camp waar we ook zullen overnachten. We krijgen een heerlijke lunch voorgeschoteld met vis en salade en hebben de middag vrij om te genieten van de omgeving.

We wandelen samen met het Duitse stel en een katje in Erik zijn armen een berg op waar we op een picknickkleedje de hele middag kletsen. We hadden eigenlijk ’s middags ook nog wel paard willen rijden, maar nu we hier zo samen zitten hebben we ook een mooie tijd.

20170918 Pussycat

Na het eten tafelen we nog lang na met thee en het meisje wat hier samen met haar moeder zorgt voor de toeristen. Het meisje spreekt bijzonder goed Duits wat resulteert in gesprekken met een mengeling van Duits, Engels en Kirgizisch. Wanneer we gezamenlijk in de Yurt kruipen om te slapen merken we dat deze heerlijk opgewarmd is. Nu gelukkig wel een kachel!

Dinsdag 19 september 2017 Song Kol Lake – Kochkor

Wanneer we vroeg in de ochtend naar buiten gaan om te plassen, staan we bijna in een plas kots. Het Duitse meisje is vannacht ziek geworden en had de wc net niet gered, het ontbijt slaat ze vandaag ook maar over! Ze is nog behoorlijk slap en vermoedt dat ze vandaag moeizaam vooruit kan komen. De laatste dag hebben we namelijk een wandeldag langs het meer richting het laatste verzamelpunt. Gelukkig hebben we vandaag geen ‘last’ meer van het Israëlische stel, dat gistermiddag besloten heeft om ter paard terug te gaan. We besluiten de bagage van het Duitse meisje te tillen, Erik draagt haar backpack en een rugtas. Bertha draag onze zwaarste rugzak en we gaan op weg.

20170919 War heroes monument along Song Kol Lake

Het Duitse stelletje raakt al snel achterop, toch besluiten we om door te lopen en eventueel later een taxi te sturen. We wandelen de ongeveer 20 kilometer, in plaats van de door het reisbureau aangegeven 10 kilometer, stevig door en zijn rond 13.00 uur bij de verzamelplaats. Daar overtuigt Bertha de taxichauffeur ervan om terug te rijden en het Duitse stel op te pikken, anders is de groep aan het einde van de dag nog niet compleet! Zoekend langs het meer kloppen we aan bij diverse yurts om te vragen of ze zich hier schuilhouden. Dan opeens zien we het meisje achterop bij een Australische motorrijder. We bedanken de motorrijder voor zijn hulp en rijden terug naar de plek waar hij haar heeft opgepikt om haar vriend en hun bagage op te halen. Ze zijn enorm blij dat wij hulp ingeschakeld hebben en rijden terug naar het verzamelpunt waar Erik nog staat te wachten.

De terugweg naar Kochkor is een dollemansrit over slechte wegen. De rit is zo wild dat Bertha zelfs uit haar motorbroek scheurt! Wanneer we aankomen is niet alleen het Duitse meisje ziek, maar is iedereen zwak en misselijk van de taxirit.

We nemen afscheid van elkaar en lopen naar de Bazaar om te zien of iemand Bertha haar broek kan maken. Er is nog 1 naaiatelier open, en voor een paar centen is de broek na een paar minuten weer als nieuw!

20170919 The motorbike trousers is fixed again

Wanneer we aankomen bij ons guesthouse staan onze motoren er nog maar hebben we een andere kamer. Nu helaas twee aparte bedden, maar wel weer een warme douche! We knappen onszelf op en gaan uit eten in het dorpje. Hier komen we ook het Zweedse sportieve stel Marcus en Linda tegen, die we eerder hebben ontmoet in Murghab. Ze fietsen bijna sneller dan dat wij met de motor rijden! Het is een aangenaam gezelschap en lachend brengen we de rest van de avond door in het restaurant.

 

Woensdag 20 september 2017 Kochkor – VIP hotel Lepota

Het is nog vroeg wanneer we pannenkoeken en een omelet krijgen voorgeschoteld van de oudere dame. Het smaakt heerlijk en met een volle maag gaan we met de motor weer op pad, gelukkig nu weer met wat meer paardenkracht! Het is nog behoorlijk koud en bibberend rijden we richting Arslanbob.

20170920 Cemetery

Bij Aral besluiten we de kortste weg te nemen die nog in aanbouw is maar wel op de verwijsborden staat. Het eerste stuk rijden we over splinternieuw asfalt en genieten we enorm van het prachtige landschap! Deze route is bijna nog mooier dan de Pamir Highway! Maar langzaam wordt de weg slechter, eerst hebben we een gravelweg die strak aangelegd is maar later hebben we vrijwel alleen nog maar zand en stenen. Wanneer Erik een foto maakt en even later de hoek om rijdt ziet hij Bertha met de motor op de grond liggen. Uit de bocht gevlogen, motor 180 graden gedraaid. Gelukkig heeft Bertha niets en kunnen we de motor vrij snel weer overeind krijgen. Ook de motor is nog in orde, maar 1 koffer is eraf geslagen.

We besluiten om op deze crashsite ook gelijk maar even te lunchen en bedenken de route. Het moet toch zo zijn dat we verder kunnen rijden? En zo besluiten we verder te rijden, wat later geen wijs besluit blijkt te zijn. De weg wordt met de meter slechter en we stijgen nu extreem. De breedte is niet meer dan 2 meter en we rijden alleen nog maar over stenen en rotsen tot we uiteindelijk bij de graafmachines uitkomen die de weg voor het overgrote deel nog uit de rotsen moeten houwen/graven. We besluiten dat dit te gevaarlijk is en we zullen het hele stuk terug moeten rijden.

Na twee uur terugrijden komen we aan bij een afslag die we volgens onze navigatie ook kunnen nemen. Maar wat blijkt, ook dit is geen wijs besluit. Er is hier weliswaar geen diep ravijn, maar hier is de weg nog steiler en vol stenen en rotsen. Wanneer we weer terug proberen te rijden valt Bertha weer met de motor. We krijgen de motor met zijn tweeën niet overeind omdat hij zo ongelukkig tegen de berghelling aanligt, maar gelukkig worden we al snel geholpen door een passant. Wat moet die man wel niet gedacht hebben, wat doen die mensen hier op een motor!

Na lang worstelen komen we weer aan op de kruising waar we 5 uur eerder ook stonden en waar we eveneens teleurgestelde fietsers tegenkomen. Zij zijn met de fiets nog verder geweest dan ons, maar hebben uiteindelijk ook besloten om om te draaien. De route was prachtig, de weg onmogelijk!

We zijn zoveel tijd verloren dat we ons plan moeten aanpassen en ergens halverwege de route moeten overnachten. Na nog eens 50 km en 2,5 uur offroad, een weg die toch echt als snelweg op de kaart staat aangegeven, komen we weer uit op de geasfalteerde M-02 snelweg. Net voor het donker vinden we het VIP-hotel (GPS: 42.234477, 73.743999)! Een onvervalst truckershotel direct gelegen aan de snelweg met een supermarkt (met drank uiteraard) en doorgezakte bedden. Maar met een afgesloten garage en warm water! We checken in terwijl het buiten al donker is en eten van ons laatste contante geld in het naastgelegen restaurant. Na het vele offroad en omrijden vallen we volledig uitgeput in slaap.

Donderdag 21 september 2017 VIP hotel Lepota – Arslanbob

Om 5 uur worden we wakker van draaiende motoren, de parkeerplaats voor het hotel is volledig gevuld met vrachtwagens. De winkel- en hoteleigenaar moet vast goede zaken gedaan hebben vannacht!

20170921 The truckers hotel in the morning

Wanneer we onze motoren willen ophalen is hij dan ook nog niet wakker. We vinden zijn winkelsleutel in het hotel en ‘breken’ in bij de winkel om in de garage onze motoren op te kunnen halen. Wanneer we ingepakt en klaar staan om te vertrekken komt hij half slaperig aangelopen. Hij lacht wat en kijkt totaal niet vreemd dat wij onze motoren al klaar hebben staan en zwaait ons uit.

Met ons laatste geld tanken we de motoren vol en rijden naar het eerste stadje Toktogul om geld op te nemen. We letten op onze snelheid, maar de omgeving eist ook zijn aandacht. Opeens zien we politie staan in de schaduw van de bomen, maar het is al te laat en we worden aangehouden door de politie. Bertha doet dit keer het woord en doet alsof ze ziek is. Maar de agent is niet onder de indruk, wijst naar de bosjes waar ze eventueel kan overgeven en zegt dat we moeten betalen. Ondertussen valt het Erik op dat heel veel mensen die door de politie tot halt geroepen worden, gewoon doorrijden en hij bedenkt zich dat we dit de volgende keer ook moeten doen. De agent begint druk te bellen en wanneer zijn aandacht meer bij het gesprek is dan bij Bertha pakt zij haar kans. Snel loopt ze terug naar de motoren en samen besluiten we als de wiedeweerga weg te rijden. De agent blaast wat op zijn fluitje maar maakt totaal geen aanstalten om actie te ondernemen. We geven vol gas en laten de politie achter ons. De eerste paar kilometers kijken we veelvuldig in onze spiegels of we niet gevolgd worden, maar na een tijdje zijn we weer relaxed en zijn blij met onze kamikazeactie. We kunnen weer genieten van de omgeving!

Tussen de bergwanden door en langs hemelsblauwe wateren bereiken we het dorpje Arslanbob, voornamelijk moslim georiënteerd maar bekend om het walnotenbos. We hebben een tip gekregen van een medereiziger en na een tijdje zoeken vinden we het schattige Guesthouse Number 12 met fantastisch uitzicht over de vallei. We besluiten om de wandeling van ruim twee uur naar het uitzichtpunt niet te maken, dit is al prachtig genoeg.

20170921 Small hike in Arslanbob until the river blocks the road

In de stad eten is geen goed plan, alles sluit hier om 18.00 uur en alcohol wordt er niet geschonken. Samen met een Frans echtpaar, waarvan we een glaasje wijn krijgen, en een Duitse reiziger eten we bij het Guesthouse een Kirgizische maaltijd.

20170921 View balcony hostel Arslanbob

Vrijdag 22 september 2017 Arslanbob – Osh

08.00 uur ontbijt, iedereen verzamelen anders hond in de pot. Braaf zit iedereen klaar voor het ontbijt, we eten watermeloen, omelet en brood met zelfgemaakte jam. Uiteraard met thee, overal en alles met thee. Wanneer iedereen een foto van ons en de motoren heeft gemaakt rijden we met de motor over de smalle en steile dorpstraatjes terug richting Osh. Voordat we de stad inrijden maken we eerst onze motoren weer schoon, voornamelijk het losse zand en stof willen we van de motor verwijderen. Na de wasstraat rijden we schoon richting Guesthouse Lovely Home For You, waar we al eerder geslapen hebben. Hier willen we uitrusten, onze motor- en gewone kleding wassen en de motoren schoonmaken. Helaas is het deze keer volledig volgeboekt. Voornamelijk Spaanse fietsers hebben ‘ons plekje’ bezet aan de tafel buiten, ook de keuken is volledig in beslag genomen. Maar we hebben dezelfde kamer, duiken met ons motorpak onder de douche en spoelen al het stof en modder van ons af. Dat we geen rioolverstopping hebben veroorzaakt mag een wonder genoemd worden! Wanneer we richting de supermarkt lopen komen we Paul tegen samen met een Duitser, ze gaan uit eten. We besluiten om mee te eten maar eerst boodschappen te doen.

20170922 Amusement Park Osh nearby Guesthouse

Wanneer we terugkomen en in het restaurant na een tijdje zoeken Paul vinden blijkt hij aan een tafel vol reizigers te zitten. Ook de constant fuck-scheldende vrouw uit Duitsland zit aan tafel, een van de vreemdste mensen die we tot nu toe ontmoet hebben. We vragen haar naar haar bestemming: Almaty. Verrast vertellen wij dat wij er drie dagen enorm hebben genoten en dat we zelfs nog langs de McDonalds zijn geweest. Scheldend zegt ze dat ze zeker niet langer dan een nacht in die vieze grote stad wil doorbrengen en dat ze het onbegrijpelijk vindt dat wij naar die Amerikaanse fuckfastfood keten zijn geweest. We vragen ons af of er iets op deze wereld is dat haar wel bevalt…. Hoe dan ook, het eten in het huidige restaurant smaakt heerlijk en we passen nog precies binnen ons budget qua contant geld dat we op zak hebben. De groep blijkt in zijn geheel in hostel Tess te slapen en vertrekken gezamenlijk, de scheldende Duitse was al eerder fuck-roepend vertrokken, omdat het haar niet beviel dat mensen uit het groepje vlees aten en rookten. We lopen terug naar ons Guesthouse waar we na een glas rode wijn heerlijk in slaap vallen.

20170922 Bertha cleans her bike

Zaterdag 23 september 2017 Osh

Terwijl Erik nog verder slaapt gaat Bertha hardlopen door het bijna vertrouwde park. Na het ontbijt en het draaien van een wasje gaan we op pad richting de Bazaar. We moeten nodig nieuw ondergoed kopen. Erik heeft in een paar onderbroeken de gaten staan en een paar strings van Bertha kunnen beter gebruikt worden als schoenveter. Onderbroeken van Erik zijn snel gevonden, strings voor Bertha is een ander verhaal. Overal onderbroeken, simpel of van kant. Simpele strings zijn nergens te vinden en pikante strings met veel kant en minutieuze stofjes houden het niet lang vol op de motor. Na lang zoeken vinden we dan toch een perfect setje, iedereen blij 🙂

Na een kort middagdutje gaan we naar hostel Tess, waar we afgesproken hebben met Karin en Dave. Bertha heeft al veelvuldig contact gehad met Karin voor tips tijdens onze reis. Ze reizen ongeveer dezelfde route, maar reizen ongeveer een maand voor ons uit, en gaan samen met ons ook door China. Het hostel is gevuld met bekenden, Holger & Anja, Paul en Bas zitten allemaal in dit hostel. Bas zijn ouders zijn ook gearriveerd en bieden ons gelijk een dropje aan! Heerlijk om te proeven na een tijdje geen drop! Met Karin en Dave is het gelijk gezellig en de flessen bier zijn bijna niet aan te slepen. We slaan het avondeten over en maken onze chips en salami voorraad op, omdat we niets van voedsel China in mogen nemen. Redelijk aangeschoten gaan we laat in de nacht terug naar ons guesthouse.

Zondag 24 september 2017 Osh – Sary-Tash

We staan laat op, vandaag gaat alles wat langzamer. Wellicht vanwege het liquid-dinner van gister, maar ook omdat we voldoende tijd hebben om richting Sary-Tash te rijden, het ‘China-verzamelpunt’. Nadat we Osh uit zijn gereden bezoeken we de veemarkt aan de rand van de stad die elke zondag gehouden wordt (GPS: 40.538594, 72.856912). Koeien, paarden, schapen, geiten en ezels. Alles bovenop elkaar, naast elkaar en overal wordt er onderhandeld (handjeklap) over een dier.

Het is niet zoals in Nederland, hier ligt overal stront en zie je mensen achter losgeslagen schapen aanrennen. Een prachtige ervaring, al is het voor ons als westerling soms een beetje zielig om te zien.

In de kou rijden we richting Sary-Tash waar we weer in hetzelfde Guesthouse Muras slapen.

Alle motoren die China ingaan staan hier ook voor de deur geparkeerd, een echt motorhouse dit keer!

Na het eten gaan we gezamenlijk richting een ander guesthouse waar de inzittenden van de drie auto’s van onze China groep slapen. Aan een grote tafel leren we nu iedereen kennen en maken we ons laatste beetje wijn op voordat we China ingaan. Een leuke groep zo bij elkaar, al blijft het lastig om verplicht met een groep te reizen. Door de sneeuw lopen we terug naar ons Guesthouse en gaan vroeg slapen. Morgen wacht het grote China-avontuur en moeten we vroeg vertrekken!

20170924 The bikes at Muras ready to go to China

Maandag 25 september 2017 Osh – Grens China

We staan vroeg op, omdat Bertha ons als eerste op het doucheschema heeft gezet. Zachtjes verlaten we de kamer om de andere slapers niet wakker te maken en trekken na een douche onze motorpakken aan. We hebben afgesproken om in één peloton richting de grens te rijden. Mocht er met iemand of een motor wat gebeuren kunnen we gezamenlijk het probleem oplossen. We merken dat het stoer maar ook spannend is om met zeven motorrijders naar de Chinese grens te rijden. Tijdens het eerste checkpoint valt de motor van Karin om door de wind, maar na een beetje worstelen met het stuur staat alles weer recht en rijden we verder. Bij de eerste Chinese grenspost begint het lange wachten wat ons in de aankomende dagen alleen maar zal achtervolgen!!

20170925 Sary-Tash- Kyrgyzstan was great

Love to share:

10 Comments

  1. Dick Baas

    Nou nou dat was weer n mooi verhaal, goed geschreven en ook met tips voor mensen die dit ook willen onder nemen
    Als je het lees is niet alles rozen geur en mannenschijn en zijn er best wel tegen slagen die jullie moedig samen oplossen.
    En jullie zijn ook nog jarig geweest deze maand en dat zonder fam. zal af en toe wel missen zijn toch?
    Mooi zo samen.
    Dikke kus .

  2. Marion

    Yes daar is ie weer!!Ohh lieve mensen ik heb het hoofdstuk uit jullie in mijn ogen prachtige boek inmiddels gelezen. Wat een avonturen!! Bertha je haren och jeetje de tranen sprongen in mijn ogen!! Ik ben blij dat jullie goede keuzes maken qua routes etc.Mijn maag draait bijv.om bij zo’n hellingproef. En jullie socialiteit , hulp aan het Duitse stel, hoop dat jullie dat ook van anderen mag verwachten,maar wie goed doet goed ontmoet jullie motto! Prachtige landschappen , paardgereden enz. enz. Ga vooral door met genieten
    En vandaag maar ook voor Bertha van de week proost op jullie verjaardagen!

  3. Ineke Robben

    Prachtige en soms moedige reisverhalen om te lezen.
    Knap hoe jullie er toch steeds weer goed doorheen komen.
    Hou vol en geniet!

    ps
    en allebei nog gefeliciteerd met jullie verjaardagen

  4. Mooi verhaal maar weer Bertha en Erik!!!

    “Wat moet die man wel niet gedacht hebben, wat doen die mensen hier op een motor!”
    Half Nederland denk dat volgens mij: Wat moeten zij daar op de motor… 😉

    Succes komende weken in Pakistan, India en Nepal 🙂
    Graag even een foto’tje van de Top of the World, Mount Everest 😉

    Groetjes,
    Bart en Maaike

  5. loes

    Ik kan er geen genoeg van krijgen, wat een belevenis en wat een prachtige foto’s. Ik miste alleen de foto van Bertha’s verprutste kapsel:)

  6. Jan

    Weer met heel veel plezier maar soms ook met opperste verbazing gelezen. Jullie slaan je er fantastisch doorheen en weten steeds weer de juiste noot te vinden. Succes met jullie verdere trip. Groet Jan

  7. jeanine

    Wat leuk om weer over jullie belevenissen te lezen. Weer zo’n geweldig avontuur en prachtige foto’s. Op naar de volgende uitdaging: China. Ben benieuwd. Goede reis verder en ik kijk alweer uit naar jullie volgende blog.

  8. Lenie en Egbert

    Weer een blog met boordevol verhalen en belevenissen!
    De plaats Almaty zei ons niets, maar dat deze plaats vroeger Alma Ata heette, zei ons genoeg vanwege de vele schaatswedstrijden.
    We gaan ervan uit dat het haar van Bertha wel weer aangroeit tot een tevreden kapsel. (volgende keer maar weer naar de Trend Kappers….)
    Is de “onderbroekenlol” succesvol afgelopen??
    Nu je kunt paardrijden, is het ook wel uitdagend om thuis een keer op Matsje te rijden.
    We wensen jullie veel succes met het schrijven van een blog over China…..
    Verder weer een goede en veilige reis toegewenst.
    Lieve groetjes van heit en mem.

  9. Thea

    Wat een avontuur en ook spannend af en toe. Soms denk ik wel eens, oef, hoe loopt dit af, maar jullie nemen geen onnodige risico’s en zijn niet snel in paniek. Die hoogte in de bergen moet je wel aan wennen. Af en toe wel lachen hoor, hoe het dan gaat en hoe creatief jullie ermee omgaan. Dat is wel vermakelijk. Jullie hebben ook nogal eens mazzel gelukkig, als je ergens moe aankomt, bezweet (zal wel meevallen in de bergen) dan ben je toch een heel gelukkig mens als je een bed hebt en nog wat kan eten. Het wachten is op de belevenissen in China.
    Een goede reis toegwenst
    Lieve groet Thea

  10. Aart en Margreet

    Ha Erik en Bertha, beiden nog van harte gefeliciteerd. Twee “jarigen” op wereldreis. Motorrijden is hard werken, dat maken we op uit jullie verhalen. Gelukkig dat de valpartijtjes goed aflopen. Super dat Erik is gaan paardrijden. Moedig als je het nog nooit gedaan hebt. Jammer Bertha dat een kapper je haar heeft verpest. Gelukkig kan het lekker aangroeien de komende maanden. De wentelteefjes zagen er heerlijk uit, om zo in te bijten! De dierentuin oogt verdrietig, arme dieren. Al met al zijn jullie heerlijk met vakantie, beleven mooie en spannende avonturen en ontmoeten fijne mensen. Geniet van China en van de groep mensen waarmee jullie reizen. Lieve groet Aart en Margreet

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Top