Week 4-5: Een vakantie aan de Turkse Riviera

20170625 Route Week 1-5 = 6200 km

Vrijdag 16 juni 2017 Kusadasi

De echte reden dat Erik altijd al naar Australië wil is, omdat hij lang fan is geweest van de rockband Crowded House (“Everywhere you go, you always take the weather with you”). Althans dat vertelt hij mij tijdens het sleutelen aan de motor terwijl de nummers van deze Australische band door de speakers galmen.

The Very Very Best of Crowded House

Het is vrijdagochtend 11.00 uur, en al tegen de 30 graden in Kusadasi. Vanmorgen, tijdens een rondje hardlopen was het gelukkig nog niet zo warm. Erik heeft voor zijn motor een plekje in de schaduw weten te bemachtigen. Zijn motor rammelt tijdens het rijden. Dat deed hij in Nederland ook al, maar nu is Erik het echt zat. We hebben nu een mooie en rustige camping in het centrum van Kusadasi waar het sleutelen aan de motor met een muziekje erbij een genot is. Dit maakt het de ideale gelegenheid om de oorzaak van het probleem tot de bodem uit te zoeken. Daarnaast is het tijd voor wat kleine werkzaamheden: bedrading goed ophangen, losse bedrading eruit, banden oppompen, helmen schoonmaken. Helaas heeft Erik de oorzaak na een dag sleutelen nog niet gevonden. Ook was de schaduw niet de gehele dag aanwezig waardoor Erik zijn rug weer enorm verbrand is. Het rondreizende ouder echtpaar op de camping merkt dit ook gelijk op. Wanneer we ze vertellen van onze reis blijken ze behoorlijk op de hoogte van alle landen. Ze zijn namelijk zelf met hun camper vrijwel overal al een keer geweest. Nu hoeft dat niet meer zo nodig en staan ze al een paar maanden hier op de camping. Ze spreken al behoorlijk Turks!

20170616 Own made lunch

In de middag krijgen we een lekkernij (Muhallebi, een soort pudding van melk en kokos) van een medewerker van de camping. We bedanken hem en wanneer we het bakje in onze handen krijgen is onze eerste gedachte: ‘Zo, dat bedrijf die dit maakt bestaat ook al lang!’. Later komen we erachter dat de naam op dit bakje, de naam is van de moeder van de desbetreffende medewerker en dat zij onlangs overleden is. Haar geboorte- en sterfdatum staan vermeld op het bakje. Wanneer iemand overlijdt in Turkije wordt de erfenis verdeeld in drie delen. Het eerste deel wordt gebruikt om de begrafenis te betalen, het tweede wordt gebruikt om zoetigheden te laten maken en uit te delen aan zoveel mogelijk mensen bij wijze van gift en het derde deel wordt verdeeld, net als in Nederland, over de familieleden.

20170616 Gift grandmother employee in Kusadasi

Gister tijdens het diner hebben we besloten om een nachtje langer te blijven. Kusadasi is een fijne stad om te verblijven. Het is rustig op straat, toeristen zijn er bijna niet en een groot deel van de Turken doet aan de Ramadan. Zij zullen pas op vakantie gaan in eigen land nadat de Ramadan afgelopen is.  Ramadan is een vastenmaand voor moslims. Tijdens deze maand mag er tussen zonsopgang en –ondergang niet gegeten, gedronken of gerookt worden. Gister ging de zon onder om 20.48 uur. Op dat moment klinken hier een paar harde knallen gevolgd door diverse oproepen tot gebed uit de minaret. Wanneer we rond die tijd een tafeltje willen bemachtigen in de stad, is het echter wel druk en alle tafels met zeezicht zijn gereserveerd voor Ramadan. Dit maakt het wat lastiger, maar desalniettemin enorm gezellig.

Een paar dagen geleden in Aceabat schrokken we ons rot toen we een paar harde knallen hoorden rond 20.45 uur. Je gaat toch eerst denken aan andere dingen…. Maar inmiddels weten we wel beter en zijn we er op voorbereid.

20170616 Press for taxi

Na het eten brengen we een bezoekje aan het duiveneiland (Güvercinada). Het is eigenlijk geen eiland meer, omdat het stuk land tegenwoordig met het vaste land verbonden is met een pier. Op het eiland staat een fort dat gebouwd is ter verdediging van de stad en dat ’s avonds mooi verlicht is. De stad moest halverwege de 19e eeuw tegen aanvallen van piraten verdedigd worden en het fort wordt daarom ook wel piratenkasteel genoemd.

Zaterdag 17 juni 2017 Kusadasi – Pamukkale

Vanuit Kusadasi rijden we binnendoor naar een klein dorpje genaamd Kirazli, waar we ontbijten. Na even te aarzelen vraagt de ober annex kok in redelijk goed Engels waar we vandaan komen. Wanneer we ons verhaal vertellen wil hij gelijk met ons op de foto! Leuk om zulke enthousiaste mensen te ontmoeten!

20170617 Breakfast Kirazli

Vanuit hier rijden we door naar Camlik, waar we een stoomlocomotiefmuseum bezoeken. Nou is het niet zo dat wij opeens enorm geïnteresseerd zijn in die oude treinen, maar met een entree van maar liefst 1 euro, is dit museum zeker de moeite waard! Meer dan 30 treinen staan hier geposeerd, maar de meest bijzondere is de wagon die zo’n 100 jaar geleden speciaal voor Atatürk gemaakt is, uitgerust met keuken, bad en diverse kamers. Mustafa Kemal Atatürk (1881 – 1938), was een Turkse legerofficier, schrijver, politicus en grondlegger van de republiek Turkije, waarvan hij de eerste president was. Hij wordt hier in Turkije verheerlijkt en werkelijk overal afgebeeld. Een verrassend leuk bezoek, dat de wc’s hier heerlijk schoon zijn werkt ook mee 🙂 .

Na Camlik hebben we een derde tussenstop gemaakt in Magnesia, waar we de actieve opgravingen aanschouwen van het oude stadje met een tempel, bibliotheek en een badhuis. Alles is gebouwd rond 400 voor Christus, maar voor het eerst ontdekt in 1840. Op het moment dat wij het stadje bezoeken zijn ze bezig om de vloer van het badhuis tevoorschijn te toveren. Een bezigheid die zeer serieus wordt genomen en die met uiterste voorzichtigheid wordt uitgevoerd. Rond de middag is de temperatuur enorm, doch lijken de mannen hier niet veel last van te hebben. Er staat er zelfs eentje tussen met een bodywarmer!

Rond 18.00 uur komen we bezweet aan in Pamukkale. Op Tepe Camping hebben we een fenomenaal uitzicht over de stad Pamukkale en de grote stad Nazilli.

20170617 View Tepe Camping Pamukkale

Het is overigens wel een hel om hier ’s nachts naar het toilet te gaan. We zitten op een prachtig uitzichtplekje, maar moeten via een ‘olifantenpad’ naar beneden langs het zwembad naar het niet al te schone toilet. In Nederland ben ik bang voor spinnen en beestjes in alle maten. Tijdens de reis merk ik dat die angst al iets minder wordt, maar ik blijf alert voor alles wat beweegt. Voordat ik de tent ’s nachts verlaat ben ik dan ook minimaal 10 minuten bezig met een grondige check met de zaklamp in de voortent, net daarbuiten en recht in het gezicht van Erik die gelijk klaarwakker is! Ik zou namelijk niet graag op de slang willen staan die ik gisteravond hier gezien heb of de wolven tegenkomen die Erik gisteravond heeft gehoord. Ik hoop hoe dan ook dat ik mijn angsten gedurende de reis weet te verleggen. Aaargh… we zullen zien….

Zondag 18 juni 2017 Pamukkale

We staan vroeg op voor een bezoek aan de kalkterrassen van Pamukkale en dit resulteert in dat wij om 8 uur de eerste bezoekers zijn van vandaag!

20170618 Together in Pamukkale

Nadat we de bekende kalkterrassen op de foto hebben gezet loopt het werkelijk storm met toeristenbussen. In de thermische baden in het stadje past bijna niemand meer bij, maar Erik meende van een eerder bezoek twintig jaar geleden dat er twee spa’s waren. We zien op een bordje ‘Hammam’ staan en we besluiten deze te volgen. We lopen door de opgegraven stad Hierapolis en komen uiteindelijk bij de desbetreffende Hammam aan. Dit blijkt niet een Hammam van nu te zijn, maar één uit de oudheid 190 jaar voor Christus en zo droog als het maar kan.

Rond 11.00 uur hebben we alles wel gezien en besluiten terug te rijden naar de camping, hophop in het zwembad, helaas is het water alleen behoorlijk koud waardoor we er vrijwel net zo snel weer uitspringen! In de middag komen er steeds meer bezoekers die komen barbecueën in de campingtuin. Van al die lekkere geuren krijg je zelf ook honger en uiteindelijk kunnen we de verleiding niet weerstaan om zelf ook een barbecue-arrangement te nemen. Smullen!

Na het barbecueën begint het behoorlijk te regenen en waaien. De tweede geslaagde test voor ons tentje!

Maandag 19 juni 2017 Pamukkale – Kas

We staan op met een heerlijk Turks ontbijt: gebakken eieren, broodjes, kaasjes, tomaten, komkommer, koffie, eigengemaakte aardbeien- en kersenjam, eigen honing. Kortom genieten!

We besluiten binnendoor naar de kust te rijden, naar Fethiye. Deze route is echt prachtig, goed geasfalteerd, adembenemende vergezichten over bossen omringd met zandduinen. Bovendien komen we bijna geen auto’s tegen.

20170619 Route Pamukkale to Fethiye

Met de lunch eten we Menemen (“Wilt u het hier opeten of meenemen”); een tomatensoep met ei, groene paprika en uien.

20170619 Hier opeten of meenemen

Vanuit Fethiye rijden we de eerste 50 km offroad. De eerste haarspeldbochten gaan gepaard met wat gestuntel, maar de angst om te vallen maakt al snel plaats voor steeds meer durf. Bovendien is het ook noodzaak om gas te houden, want omvallen wil je niet en stilvallen op een gravel road zo stijl omhoog al helemaal niet. We hebben er veel lol in, maar 50 km en 2 uur verder zijn we helemaal kapot.

20170619 Offroad from Fethiye to Kas

Alles zit onder het stof! Gelukkig zijn de laatste 100 km naar Kas geasfalteerd, maar afgepeigerd komen we na een volle dag rijden rond half 7 aan op Kas Camping. De motoren mogen helaas niet het terrein op, maar dat maakt de locatie er niet minder mooi om. Het zit op een steenworp afstand van de zee en op 500 meter van het stadje Kas. ’s Avonds dan ook met zijn tweeën een grote zeevis opgesmikkeld.

Dinsdag 20 juni 2017 Kas

We wilden uitslapen, maar om half 7 stond de zon al volop op onze tent te branden. We ontbijten, draaien een wasje en koelen heerlijk af in de zee. Het begint ook een stuk drukker te worden op de camping wat een beetje het idyllische plaatje aantast. Aan het einde van de dag lijkt het wel een beetje op een wat apart festivalterrein. Tent-aan-tent. Erik ligt de hele nacht wakker van heftig snurkende mensen!

Woensdag 21 juni 2017 Kas

Opnieuw een super hete dag gehad op de camping. Toen we ’s avonds nog even het stadje ingingen kregen we opeens van een wildvreemde vrouw een bakje met warme zoete mini oliebollen aangeboden. Deze werden bij de moskee gebakken en plezierig aan iedereen uitgedeeld. Wat we begrijpen is dat het te maken heeft met de Ramadan, maar waarom? Wat we vermoeden is dat het vandaag een soort vrouwendag in de moskee is. Ze waren in ieder geval een heerlijk toetje voor ons.

Donderdag 22 juni 2017 Kas – Antalya

Tijd om weer te vertrekken, ditmaal via de kust naar badplaats Antalya. Een prachtige route met constant uitzicht op zee. Tijdens het rijden kun je aan je motorlaarzen voelen dat de temperatuur aan de rechterkant door de brandende zon snel oploopt.

20170622 Road from Kas to Antalya

Halverwege de middag komen we aan bij ons appartementje Camel Apart, midden in het oude centrum. Dit centrum is officieel afgesloten voor motoren, maar de navigatie blijft ons deze kant opsturen. We zoeken een lange tijd naar een acceptabele ingang, maar na meerdere rondjes besluiten we maar gewoon ergens tussen de paaltjes door The Old Town in te rijden. Nu vinden we al snel onze weg door de smalle straatjes en parkeren uiteindelijk voor de deur. Aangezien er geen campings in de stad zijn, is zo’n klein appartement een fijne oplossing. Behalve een ander Nederlands echtpaar wordt het complex niet verhuurd, wat een zekere rust geeft zo midden in de stad.

20170622 Driving narrow streets in Antalya

’s Avonds doen we een lekker koud biertje bij Role Street, getipt door oud-collega Jeroen die ook in Turkije woont. Er hangt een fijne relaxte sfeer en zo te zien komen er voornamelijk Turkse leeftijdsgenoten. Na de eerste biertjes (waarvan de eerste per ongeluk een maltbiertje blijkt te zijn!) en kaasplankje zien we opeens een Australiër op een motor aan komen rijden. Hij parkeert zijn motor voor onze neus en blijkt in het hostel dat bij het café hoort te overnachten. Niet lang daarna nodigen we Rowan uit bij ons aan tafel en onder het genot van vele biertjes bespreken we het leven op de weg. Bovendien krijgen we tips over de route die voor ons in het verschiet ligt.

Vrijdag 23 juni 2017 Antalya

Het duurt lang voordat we uiteindelijk wakker zijn, vermoedelijk vanwege al die biertjes van gisteravond. Aan het einde van de ochtend rijden we met de motor naar de Honda dealer in Antalya. Erik had enkele dagen geleden een berichtje geplaatst op Facebook met de vraag of iemand een goede garage wist voor onze Honda-motoren. In een korte tijd heeft hij meer dan 20 reacties gehad, waaronder van iemand die lid is van de Transalpclub van Turkije en werkende bij een Honda dealer in Antalya. Bij aankomst worden we hartelijk ontvangen door Evren Coskun. We worden gelijk geholpen in de garage en Erik vertelt zijn verhaal met betrekking tot zijn rammelende motor. In Kusadasi heeft hij zelf de oorzaak niet kunnen vinden, maar na een kort ritje met de hoofdmonteur hadden ze de oorzaak gelukkig vrij snel achterhaald. De spring pad (klemmetje) in zijn voorremklauw blijkt verkeerd gemonteerd te zijn waardoor de rem een beetje speling heeft in het geheel. Voor het remmen zou dit niet heel erg uit moeten maken aangezien Erik zijn eerste noodstop al heeft doorstaan, maar het geluid is irritant. In de garage konden ze het onderdeel voor ons wel bestellen, maar in verband met de Ramadan en het Suikerfeest komende week zou de garage bijna een week dicht zijn, waardoor we het pas na twee weken zouden hebben. We bedanken de monteur en hij besluit het voorlopig provisorisch op te lossen. Omdat er een schakel bij Eriks ketting kapot is, besluiten we ook de ketting te vervangen. Ook hebben we gelijk een olie en oliefilter wissel gedaan voor beide motoren. Al met al zijn we dus de hele middag zoet geweest. We krijgen zelfs van onze mede-Transalper een heerlijke lunch aangeboden in de bedrijfskantine! Top-service!

20170623 Crew Honda dealer Antalya

Terug in het stadscentrum brengen we, geheel in stijl, een bezoekje aan de 13e eeuwse Yivli Minare Moskee. Mooi, maar niet heel bijzonder van binnen. Eenmaal buiten kon Bertha gelukkig gelijk haar hoofddoek en truitje met lange mouwen uitdoen. Het kwik in Antalya ligt tegen de 35 graden.

’s Avonds hebben we in ons appartementje een kipkerrieschotel met boontjes gemaakt. Het is stiekem echt een genot, want in de restaurants is de variatie met groente ver te zoeken. Behalve komkommer, tomaat, ui, sla en peper hebben we nog geen andere groentes in de restaurants ontdekt.

We vallen ’s avonds in slaap bij een Netflix film.

Zaterdag 24 juni 2017 Antalya

Erik heeft deze ochtend voor een ontbijtje met bruine boterhammen gezorgd. Na het ontbijt vertrekken we op de motor naar de Düden-waterval. Deze waterval is 28 meter hoog en mondt uit in de zee. We zien vele bootjes onderaan de waterval, maar vanaf het land viel het zicht eerlijk gezegd een beetje tegen. Bovendien wilden we niet ons leven wagen voor een wandelroute langs de steile rotsen naar de zee beneden om een duik te nemen. We besluiten terug te rijden naar de stad en een duik te nemen vanaf het zandstrand.

20170624 Düden waterfalls

’s Avonds hebben we een visschotel genoten in de haven. De straatkatten ruiken dit ook en willen graag meegenieten. Op het moment dat de vis geserveerd wordt komen alle katten in de buurt onder ons tafeltje zitten.

20170624 Seagull phone

Zondag 25 juni 2017 Antalya

Deze ochtend heeft Bertha voor een ontbijtje gezorgd; versgeperste sinaasappelen, diverse broodjes en vers fruit. We slenteren wat door het oude centrum en genieten van het mensen kijken bij de haven onder het genot van een ijsje.

Na deze vakantieperiode aan de Turkse Riviera besluiten we dat het tijd is voor een update, tijd voor een nieuwe blog, lekker typen in de airco!

20170625 Breakfast in our appartment

Love to share:

10 Comments

  1. Lourens

    Yes eindelijk nieuwe avonturen! Zat er al op te wachten… heerlijk leesvoer ?

  2. jeanine

    Alweer zo’n leuke blog. Jullie zien er goed uit. Was weer leuk om even mee te mogen beleven in jullie reis.

  3. Dick

    Leuk en goed te lezen verslag met mooie foto’s erbij.
    Geniet.
    Lieve gr Dick.

  4. Rianne

    Weer een heerlijk verslag. Mooie uitzichten zeg, zo lange het water. Geniet maar van de zon, hier komt de regen met bakken tegelijk uit lucht. Groeten van de drie ? uit De Geer.

  5. Marion

    Het is wederom genieten van de verhalen, maar ook van de foto`s. Ik neem er echt even de tijd voor.Wat fijn dat jullie dan zo hartelijk worden ontvangen bij die garage.En pas maar een beetje op met de zon ..kusjes

  6. Loes

    Relax, relaxen, relaxed, wat wil je nog meer? Fijn dat het zo leuk is. Boeiend geschreven verslag. Lekker zo doorgaan!

  7. Janet

    Klinkt als mega-genieten! Super leuk om te lezen! Enjoy!

  8. Irene

    Wat kan ik genieten van jullie reisbelevenissen. Zo leuk ook geschreven. Ik zie kansen voor jullie als schrijvers van verhalen ;-))
    Even over het uitdelen van de versnaperingen bij de moskee. Ik heb het nagevraagd bij mijn collega en die zegt dat er 1 dag tijdens de Ramadan is dat de mensen iets zelfgemaakt aan anderen geven. Dit kan zowel door mannen als door vrouwen gedaan worden. Zo, jullie vraag ook weer opgelost. Ik zie uit naar jullie volgende blog. Veel liefs,

  9. Thea

    Jullie verhalen spreken boekdelen, jullie maken nog eens wat mee. Kan me voorstellen Bertha als je ’s nachts naar de WC moet, dan wil je geen slang tegen komen. Tip: Heb je geen mini emmertje, kan je het ’s nachts om het hoekje van de tent doen. Ruim je het de volgende dag op. Tot de volgende Blog en Erik en Bertha, leuke filmpjes en muziek.

  10. Lenie en Egbert

    Prachtige verhalen weer om te lezen.
    Wat leuk dat de mensen zo enthousiast reageren op jullie reis en met jullie op de foto willen. Mooie herinneringen als we de foto’s van Pamukkale zien.
    Geniet van jullie verblijf in Turkije.
    Kusjes…..vanuit Bant.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Top