Week 6-7: Wil je avontuur? Dan krijg je avontuur!

Vanuit het Goldstar Hotel in Tbilisi heb ik uitzicht op een Christelijke kerk. Dit land, Georgië, is compleet verschillend van het land waarin wij ons 3 weken lang hebben vermaakt. Sinds de laatste blog hebben we dan ook enorme uitersten meegemaakt; van 45 graden ‘s middags in Turkije naar 0 graden ’s nachts in Georgië, van spreekkoren uit de minaret naar kruizen op de kerk, van een welkom met een kopje thee bij elk tankstation naar een welkom met schnaps en zelfgestookte witte wijn, van schildpadden op de weg naar een complete boerderij op de rijbaan bestaande uit honden, katten, geiten en vooral veel koeien, van vrouwen die voornamelijk bedekt zijn naar vrouwen die soms wel wat meer bedekt hadden kunnen worden, van strakke nieuwe snelwegen naar wegen van stenen, modder en weg is de weg. Hoe dan ook, in beide landen worden we enorm welkom geheten door de lokale bevolking en dat voelt fantastisch! Momenteel hebben we er alweer 8.500 kilometer op zitten, waarvan de laatste 2000 km boordevol avontuur.

20170710 Route Week 6 – 7 Alanya (TR) – Tblilisi (GE) = 8.500 km

Maandag 26 juni 2017 – Vrijdag 30 juni 2017 Antalya / Amsterdam

Bertha is deze week heen en weer gevlogen naar Nederland om het Chinese visum te regelen. Dit visum kan namelijk alleen in het thuisland worden aangevraagd, en is maximaal 3 maanden geldig. Deze week is het voor ons qua timing voor het eerst mogelijk om hem aan te vragen en daarnaast qua vlucht gunstig en nog relatief goedkoop. We horen ondertussen al verhalen van mede-reizigers die dubbele paspoorten aanvragen om dit te regelen. Hoe dan ook, dit verplichte retourtje was ons inzien uiteindelijk de kortste klap. Na drie bezoekjes aan het Chinese Visa Application Centre in Den Haag en nóg meer papierwerk, hebben we eindelijk het visum binnen! Yes! Vet blij! Ook ontvangen we deze week een bevestigingsmail van de Turkmeense ambassade in Frankfurt dat wij een Transit-visum krijgen aan de grens. Toen Bertha deze week belde met de ambassade kreeg ze het volgende antwoord: “Je bent vast in Berlijn geweest” en “Wat was je naam ook al weer? Maria, toch?”. Na een lang telefoongesprek zijn uiteindelijk de juiste papieren uit de stapel gevist, maar toen bleek dat de medewerker geen emailadres van ons had. Bertha had hem toch echt 3x op elk formulier geschreven. Nogmaals de ambassade gemaild waarna we 10 minuten later het verblijdende bericht ontvingen: jullie krijgen toegang tot Turkmenistan! Yes! Deze twee visums waren de laatste die nog geregeld moesten worden voor onze route tot en met India. De overige Aziatische landen en Australië zijn online of bij de grens aan te vragen en dus relatief makkelijker te verkrijgen.

20170630 Chinese visa in the pocket

Erik is deze week in Antalya gebleven en heeft een bezoek gebracht aan het stadje Olympus, verkoeling gezocht bij een waterval ten westen van Antalya (Göynük Canyon) en op Kwispel gepast, de hond van de buren 🙂 . Een aantal dagen was het werkelijk te warm om overdag veel te ondernemen, en helemaal alleen in het grote Antalya was toch een ander avontuur dan Erik zich had voorgesteld 🙁 .

Nog net voordat Bertha door haar ouders wordt uitgezwaaid op Schiphol heeft ze nog twee motorkettingen inclusief tandwielen kunnen regelen. Dit dankzij een één-tweetje tussen Hans van PJS Motorbandenservice en Rob van MotorBandenZaak. Enorm bedankt voor jullie uitmuntende en snelle service!!! In verband met de Ramadan was het namelijk onmogelijk in Antalya om op korte termijn reservekettingen te bestellen. Nu maar hopen dat Bertha alle extra bagage kan inchecken… Gelukkig kan dit uiteindelijk zonder al te veel problemen. Samen met een vliegtuig vol enthousiaste Nederlandse toeristen die zin hebben in hun zomervakantie in Antalya vliegt Bertha vrijdagmiddag weer terug. Met een gek gevoel, gaat het avontuur dan nu echt beginnen? Wil je avontuur, dan krijg je avontuur!

20170630 Motorbike chains in the pocket

Wanneer ik door de slurf naar buiten loop komt een hittegolf me tegemoet. Erik vertelt mij dat het vandaag 45 graden Celsius is geweest. Bij aankomst om 20.00 uur is het nog steeds 37 graden. Ik word opgehaald door Erik met de motor. Hoe kan het ook anders? Rijden met vizierklep open of dicht is gelijk de vraag. Bij het rijden met open vizier brandt de warmte in je ogen en heb je het idee dat je huid weg schroeit. Erik heeft tijdens het rijden zelfs al last van een kleine bloedneus, ik ben benieuwd wat ons te wachten staat wanneer de temperaturen nog extremer zijn.

Uiteindelijk blijkt het koeler te zijn om met het vizier dicht te rijden. Aangekomen bij ons appartement gaan we na een klein diner bij Role Street gelijk slapen. Morgen eindelijk weer samen rijden, samen op pad, op zoek naar avontuur!!

Zaterdag 1 juli 2017 Antalya – Konya

Na het ontbijt nemen we afscheid van het andere Nederlandse stel in het appartement. Zij wonen op een zeilboot maar verblijven op dit moment voor een langere periode op het vasteland vanwege herstel van een hartoperatie. Leuke mensen! Vanuit Nederland heb ik wat puzzelboekjes voor ze meegenomen waar ze enorm blij van werden.

Onderweg word ik bij een tankstation door Erik op de foto gezet met twee Turkse meiden. Ze waren vrij duidelijk dat alleen ik op de foto moest, en niet Erik! Ik heb echt geen idee waarom ze met mij op de foto willen, maar stem toe. Ik denk, omdat ik ondertussen al best blond haar heb….

We verlaten de kust en rijden landinwaarts langs het Beysehir-meer naar Konya. Aangekomen in Konya kunnen we de kampeerplaats niet vinden en rijden we opeens dwars door de miljoenenstad die is aangekleed met grote moskeeën. In het Mevlanamuseum in de stad wordt de vermeende baard van Mohammed bewaard. Om deze reden wordt de stad als een heilige plaats beschouwd en is het een bedevaartsplaats.

20170701 Mosque Konya

We toetsen het adres opnieuw in in de GPS en komen uit bij een enorme betaalde picknickplaats waar auto’s rijen dik naar binnen gaan. De kampeerplaats ernaast, Motorhome Karavan Parki, lijkt gesloten. Maar dan worden we bij de ingang gewenkt. Erik moet met de bewaker mee naar binnen om de administratie af te handelen. Na veel handen en voetenwerk en grapjes van de bewaker die Erik niet helemaal begreep leidt de trotse bewaker ons naar het hek, opent dit en stemt uiteindelijk in dat we de tent niet op de stenen, maar op het gras mogen zetten. Een gratis plek met privé wc’s tot onze beschikking! Dat de snelweg achter ons tentje langsloopt is voor ons niet zo’n probleem. Door de rookwolken van de picknickplaats kunnen we bijna ons eigen gasstelletje niet meer zien, maar de pasta-pesto salade met tonijn en een mix van verschillende groentes uit één blik (ui, boontjes, doperwten, tomaat) smaakt er zeker niet minder om. Welterusten!

20170701 Karavan Parki Konya

Zondag 2 juli 2017 Konya – Göreme / Cappadocië

We hebben geen ontbijt bij ons en besluiten eerst een uur te rijden en kilometers te pakken. Bertha bereikt tijdens deze rit dubbele cijfers!

20170702 88.888,8 KM on Bertha’s Bike

De weg van Konya naar Nevsekir is recht en vooral enorm saai. Er is weinig bebouwing en het is dan ook al twee uur later voordat we een restaurant tegenkomen. Qua ontbijt wat wij kennen staat niet op de kaart, maar een Corba (soep met brood) gaat er altijd in.

Bij aankomst op Kaya Camping in Göreme, staat ons een fantastisch uitzicht te wachten: Cappadocië. Dit landschap staat bekend om haar puntige rotspartijen die zijn ontstaan door een vulkaanuitbarsting, gemodelleerd door wind en regen. In deze rotsen wonen al duizenden jaren mensen. Er zijn grotwoningen, grotkerken en soms zie je zelfs complete dorpen onder de grond. Het voordeel van de grot ten opzichte van een gewoon huis is dat het er lekker koel is in de zomer en relatief warm in de winter. Het is een mooi landschap wat we kunnen bewonderen vanaf onze camping, maar eerst een duik in het zwembad!

’s Avonds ontmoeten we Luna Feline Dzek Dukadje. Dit stel is vanuit Duitsland naar Istanbul gefietst. De warmte in combinatie met enkele blessures werd ze op de fiets teveel en ze besloten om de rest naar India lopend, liftend en met het openbaar vervoer af te leggen. Als dat maar goed gaat met hun huidige blaren en vreemde voetbewoners…

Schimpie

Het koelt hier overigens ’s avonds niet verder af dan 29 graden, enorm heet als je in je tentje ligt!

Maandag 3 juli 2017 Göreme / Cappadocië

Om 3.15 uur gaat de wekker. Aankleden, koffie en om 4 uur worden we opgehaald door een busje. Jippee!! Vandaag gaan we ballonvaren, een primeur voor beide!! De ballonvaartindustrie in Cappadocië is een miljoenen business. Elke ochtend gaan er minimaal 100 andere ballonnen de lucht in. Er zijn bakjes voor 4, 10 of zelfs 28 personen. Wij zitten in een mand met 18 anderen. Tijdens de onderhandelingen over de prijs klonk 18 personen als veel en druk, maar wanneer we uiteindelijk allemaal in de mand staan blijkt dit reuze mee te vallen. We staan op een prachtige plek direct aan de rand met slechts één ander iemand in ons compartiment. Dit meisje lijkt er overigens niet al te veel zin in te hebben. Wanneer we giechelend de landingsprocedure gezamenlijk oefenen met de piloot blijft ze stoïcijns staan.

Na een uurtje is onze ballon ready to fly. Wanneer we er allemaal in zitten maakt hij eerst een hupje. Oeh, toch wel spannend! Heel soepel komt de mand van de grond en vertrekken we voor onze vlucht. Zo’n tocht verloopt zo extreem smooth. Op de motor voel je elk hobbeltje en ook in het vliegtuig heb je last van turbulentie, maar met zo’n luchtballon is het letterlijk alsof je zweeft.

We zien de zon van achter de heuvels verschijnen. Samen met alle gekleurde ballonnen is dit een prachtig gezicht. De ballonvaart heeft onze verwachtingen overtroffen. Echt heel gaaf om te doen!

’s Middags in het stadje Göreme eten we Gözleme. De wraps gebakken met spinazie en kaas zijn enorm lekker. Terug vanuit het stadje naar de camping kunnen we gelukkig mee liften met een ballonpiloot, met de auto, dat wel.

’s Middags sleutelt Erik nog wat aan de motor van Bertha. Haar gashendel blijft hangen waardoor er een soort cruise control is ontstaan. Nou is dit op de lange stukken best handig, maar dit kan ook gevaarlijk zijn. Door het schroefje rondom de hendel iets losser te draaien is het probleem al opgelost.

20170703 Everything helps to keep the motorbike stand right

Dinsdag 4 juli 2017 Göreme / Cappadocië – Niksar

20170704 View from our campsite the next morning

We vertrekken vandaag verder noordwaarts, maar niet voordat we met de motor door Cappadocië hebben gereden. En dat hebben we geweten! We slaan een weg in naast de camping en al snel wordt deze weg smaller, we kunnen we er nog net met de motor en zijkoffers tussendoor. Officieel was deze weg eigenlijk ook een wandelpad…. De uitzichten zijn fantastisch en we zien zelfs nog dichtbij een ballon landen. Maar dan durft Bertha niet verder, de weg met los zand, maximaal een meter breed gaat extreem steil naar beneden. Gelukkig is Erik de redder in nood! Hij brengt beide motoren veilig, weliswaar doorweekt van het (angst??)zweet, naar beneden. Ondertussen laat onze GPS nog steeds geen wegen zien, maar de stofweg waar we nu over rijden is beter begaanbaar en al snel komen we in een stadje uit.

20170704 Driving through Cappadocia (2)

Bij een tankstop blijkt de eigenaar 3 jaar in Nederland gewoond te hebben en hij spreekt de taal nog een beetje. Gelijk worden we uitgenodigd voor thee, wat overigens eerder regel dan uitzondering is bij een tankstation in Turkije, en worden we getrakteerd op lekkere hapjes: olijven, brood, kaas, tomaat en komkommer. De overige medewerkers schuiven ook gezellig aan bij het theekransje. De woorden Nederlands die hij nog weet zijn lachwekkend. Tegen Bertha blijft hij zeggen “Ik hou van jou” (Hij bedoelde: “Ik hou van Nederland”), en “Meisje. Meisje”.

Bij een korte stop aan een rivier heeft Bertha opnieuw een primeurtje, wildpoepen. Diarree dag 2, derriedouche, maar wel met een fenomenaal uitzicht!

20170704 Sanitary stop

We lunchen in Tokat bij Melek Bahçesi (mooie stek!), maar we worden voor Duitsers aangezien, wat voor ons betreft averechts werkt. Protesterend spreken we Engels terug, maar de gastheer blijft Duits spreken. Irritant! Het eten maakt echter vrijwel alles goed, Tokat Kebabi. Een gerecht met aardappel, geroosterde aubergine, tomatensaus, vlees en knoflook.

Nadat we betaald hebben bij de nog steeds irritant Duits sprekende ober worden we uitgenodigd in de keuken en door alle koks en kokkinnen enthousiast onthaald. Hier geen Duits maar handen en voetenwerk. Veel leuker! Ze laten zien hoe ze Tokat Kebabi bereiden en willen allemaal met ons op de foto. In nog geen minuut tijd zijn er wel 30 foto’s genomen.

Voordat we de keuken verlaten laat een kok ons kennismaken met Ayran (Turkse karnemelk) en schenkt blij twee glazen in. Wellicht moeten we leren om niet altijd alles op te drinken (en te eten) wat we aangeboden krijgen. Een leeg glas betekent: Do you want more? I give you more!

Moe maar voldaan komen we aan op camping Niksar. We hadden een caravanplaats of parkeerplaats verwacht, maar het blijkt een heuse camping te zijn met barbecues, en dat voor 2,50 euro! Die gaan we vanavond uitproberen! Nog voordat we de tassen van de motoren hebben gehaald worden we aangesproken door een meisje die ons Cay (thee) aanbiedt. Ze doet haar best om Engels te praten. “My name is…..” en “I am from…….”. Wij moesten vervolgens de zinnen invullen. Haar broers komen later ook nog even langs maar die blijken niet verder te komen dan wat schuchtere lachjes. Tijdens het opzetten van de tent worden we door de hele familie bekeken maar voelen ons geen moment ongemakkelijk.

Het is hier overigens een stuk kouder dan in Zuid-Turkije, net boven de 20 graden overdag en ’s avonds bij het kampvuur miezert het. Wat een verschil met 400 km terug!

20170704 Niksar Campsite

Woensdag 5 juli 2017 Niksar – Macka

Vandaag rijden we helaas een saaie route met veel regen. Eerst naar de kust richting Unye en dan door naar Trabzon. Het weer doet ons denken aan Noorwegen, waar we van de 21 reisdagen, 3 dagen geen regen hebben gehad. Slecht weer betekent ook minder thee-uitnodigingen. Wanneer we onze regenpakken aan willen trekken op een bijna leeg benzinestation worden we zelfs weggestuurd.

Laat komen aan op Camping Verizani Restaurant, die haar naam geen eer aan doet. Het gerecht dat we ’s avonds bestellen lijkt te worden opgewarmd in de magnetron en bestaat uit enkel vlees met één tomatenpartje. Het sanitair van de camping is ronduit goor en zelfs met het uitzicht verdient de camping nog geen ster.

We vrolijken onszelf op met een potje Beverbende. We hebben diverse spellen meegenomen uit Nederland, maar hier nog weinig tijd voor vrijgemaakt. Beverbende is nieuw voor ons, maar blijkt echt super leuk te zijn! Dit is een spel voor de fanatiekelingen!

Donderdag 6 juli 2017 Macka – Yusufeli

Via een zeer beboste route met diepe afgronden komen we aan bij Sumela Monastery. Helaas blijkt het klooster gesloten te zijn vanwege restauratiewerkzaamheden. Vanuit het uitzichtpunt zien we niets meer dan mist en een paar andere lachende bezoekers.

Omdat het zo mistig en dus vochtig is trekken we onze regenpakken aan. We rijden terug naar Trabzon en via de kust naar Of.

20170706 Black Sea at Trabzon

Na Of rijden we een prachtige bergroute naar Ispir, waar we het hoogste punt tot nu toe bereiken, 2640 meter! Geen bomen meer, maar wel sneeuw en berggeiten.

Na een tosti-lunch in Ispir rijden we door naar Yusufeli Greenpiece Camping. Beide zijn we het er over eens dat dit de mooiste route tot nu toe is. Hoge rotsen, diepe dalen en veel rivieroversteken. Prachtig. Ook zijn er veel 1-baanswegen waar passeren lastig is.

In Yusufeli schijnt gelukkig de zon. We zetten onze tent op in de achtertuin van een ‘hotel’ waar de grasmaaier al een paar jaar stuk is. Wanneer we klaar zijn met het opzetten van de tent komen er nog twee motoren aan. Een paar dagen geleden hebben we deze twee Franse motorijders al eerder gezien, met een gitaar achterop de motor gebonden is niet iets wat je elke dag ziet. De Franse jongens Arséne en Jéróme gaan ook proberen om met de motor Australië te bereiken, al ziet hun route er compleet anders uit.

’s Avonds kunnen we meegenieten van een bruiloft. Het danstafereel gaat de hele avond door. Helaas slaat ’s nachts het weer compleet om. De onweer en blikseminslagen gaan gepaard met heftige regenval. Wanneer we ’s ochtends onze tent inpakken regent het nog steeds…

Vrijdag 7 juli 2017 Yusufeli – Goderdzi Pass bij Batumi – Akhaltsikhe

Vanaf Yusufeli naar de kust rijden we over een snelweg met vrijwel alleen maar tunnels. Na 3 weken Turkije verlaten vandaag het land. Bij Sarpi gaan we de grens over naar Georgië. Het is niet heel druk bij de grens, toch dringen we voor en staan we vrij snel bij het eerste poortje. Na vier poortjes staan we in Georgië, een overgang die dus zeer spoedig verloopt. Voor Georgië hebben wij als Nederlanders geen visum nodig.

We wisselen Turkse Lira’s om voor Georgische Lari en vervolgen onze reis over Georgisch grondgebied. De mensen hier zien er wel wat onverzorgder uit in vergelijking met Turkije. Ook lopen veel vrouwen in de stad weer zonder hoofddoekje en sommigen ondanks het koudere weer bijna naakt. Een beetje meer bedekking kan geen kwaad…

20170707 Warm welcome in Georgia

We verlaten de snelweg en komen op een onverharde weg. We hadden verwacht dat dit maar even zou duren, maar het wegdek wordt slechter en slechter. Blubber, stenen en los zand. Alles, maar geen asfalt. De tocht gaat met maximaal 20 km per uur, maar we blijven acrobatisch op de motor zitten.

Regen maakt plaats voor dikke mist en vlak voordat we Hotel Goderdzi Pass bereiken zijn we zo goed als onderkoeld. Bovenop de berg, wat in de winter een skigebied blijkt te zijn, staat een supermarkt met enkel Chinese rommel maar we zien geen hotel. Wanneer Erik naar binnen strompelt en bibberend het woord hotel uitspuugt wijst de vrouw naar links. Daar!

Het lijkt wel ‘De hel van ’63’, maar dan op de motor in plaats van op de schaats. We nemen de verkeerde afslag en staan nu aan de achterkant van het skihotel. Omdat de communicatieoortjes ook al een paar uur geleden een lege accu hadden is communiceren nu heel lastig. Erik schreeuwt voor zover hij dit nog kan naar Bertha dat ze niet die afslag moet nemen, maar ze hoort het niet! Voordat we het in de gaten hebben ligt Bertha plat met haar motor vol in de blubber!

Met alle kracht die we nog hebben tillen we samen rillend de motor overeind en weten we door de dikke mist heen de voorkant van het hotel te vinden. Beide hopen we enorm hard dat het hotel niet alleen gedurende de wintermaanden geopend is! Erik voelt aan de deurklink en deze blijkt op slot. Balen!! Dan opeens komt er iemand aanlopen vanuit de kamer en haalt de deur van het slot. Alle kamers zijn nog vrij en we mogen een kamer uitkiezen. Wat een opluchting!! We betalen een zeer schappelijke prijs maar bedenken ons later dat we een absurde vraagprijs onder deze omstandigheden ook geaccepteerd hadden.

Terwijl het buiten bijna donker is, komen we erachter dat het hier al een uur later is dan gedacht. Maar gelukkig kunnen we nu, 9 uur ’s avonds, nog aanschuiven en eten wat de pot schaft en dit is bijna goddelijk te noemen. Het Georgisch van de paar mannen in het restaurant is niet te verstaan, en we proberen een gesprek te hebben met behulp van een vertaalapp. De eigenaar trakteert ons bovendien op shotjes om warm te worden, die gepaard gaan met biertjes en eigengestookte wijn die overigens meer naar Raki smaakt. Wat een warm welkom!  Terwijl we nog lichtelijk onderkoeld eindelijk eten proosten de mannen onafgebroken met hun shotjes witte wijn.

Zaterdag 8 juli 2017 Goderdzi Pass bij Batumi Akhaltsikhe – Vardzia

We worden wakker met de springveren van het matras in onze rug. Toch hebben we geslapen als een god in Frankrijk. Erik kijkt op zijn horloge en het blijkt dat we hier op 2000 meter hoog zitten. Vandaar dat het zo koud is. We hebben gister helemaal niet gemerkt dat we zoveel geklommen zijn.

Door onze gastvrouw wordt een eitje gebakken, zodat we er weer tegenaan kunnen. We gaan nu de off-road route afmaken ook. Wil je avontuur? Dan krijg je avontuur! Gelukkig dalen we al snel af naar een gebied waar de mist is verdwenen. De weg wordt er niet beter op, maar door de hogere temperatuur en het betere zicht krijgen we er weer lol in. We rijden zelfs nog een paar keer door watervallen heen! Twee uur en 30 kilometer verder kunnen we eindelijk het asfalt kussen. Op naar Vardzia.

Vardzia is een grottencomplex uit de 12e eeuw. Voordat tweederde van het complex is verwoest door een aardbeving in 1283, bestond het uit meer dan 6.000 appartementen in 13 verdiepingen. Momenteel wordt nog steeds een deel van het complex bewoond door nonnen, het andere deel is geopend voor toeristen. Met een toegang van slechts 2 euro per persoon (5 Lari) mogen we de berg oplopen die ons toegang geeft tot het tunnelstelsel. Helaas is de kerk in het complex onderhevig aan restauratie. De restauratiewerkzaamheden zitten ons niet mee deze reis.

Het bizarre van het complex is dat er nu hekjes staan om trappen en dat deze hekjes er dus vroeger niet stonden, terwijl het steil naar beneden loopt aan de buitenkant van de grotten langs.

20170708 Vardzia
20170708 Vardzia (2)
20170708 Vardzia (3)

Na een ijsje bij de uitgang komen we een Transalper tegen uit Polen. Samen met een vriend, die op een BMW rijdt, zijn ze aan hun reis begonnen. Helaas kreeg deze laatste panne en is hij alleen verder gegaan.

We rijden weer terug naar waar we vandaan zijn gekomen, terug richting het noorden. Erik had op de heenweg een perfecte wildcamp gezien. Bij aankomst blijkt dat deze plek reeds door anderen is opgemerkt en we rijden iets verder. Tien minuten later vinden we een andere mooie plek, niet helemaal uit het zicht, maar wel ver van de weg af, in het gras aan de rivier en ruimte voor een kampvuur! Onze eerste eigen wildkampeerplek! Kamperen in het wild is overigens legaal in Georgië en wordt dan ook veel gedaan. Nadat we de tent hebben opgezet is het tijd voor een douche. We trekken onze zwemkleding aan en lopen naar de rivier. Deze blijkt bij nader inzien best wild te zijn en bovendien enorm glibberig langs de oever. Als echte avonturiers wassen wij ons dan maar met een washandje en zeepje aan de waterkant.

20170708 Wildcamp nearby Vardzia

Na het diner, geprepareerd met het gasbrandertje, is het tijd voor wijn bij het kampvuur. Langs de oever vinden we een boomstam die we er ook opgooien. Avontuur met een hoofdletter A.

20170708 Wildcamp nearby Vardzia (2)

Zondag 9 juli 2017 Vardzia – Tbilisi

Stiekem hadden we gehoopt gewekt te worden door de grazende koeien die hier overal lopen. Maar helaas, wanneer we uit onze tent stappen is er geen vee te zien. We pakken ons boeltje in en rijden naar de hoofdstad Tbilisi. We hebben beide hoge verwachtingen van de stad, maar deze worden met de grond gelijk gemaakt wanneer we de stad binnenrijden. Het is overal enorm vies, vergane glorie. De huizen an sich zien er prachtig uit, maar het lijkt wel alsof er na de bouw nooit meer iets gerenoveerd is; kapotte ramen, muren met gaten, ingangen met puin en een enorme stank overal. Na onze reizen zijn we al heel wat gewend, maar na het bezichtigen van twee hostels gaat onze voorkeur toch uit naar een wat luxer hotel. Helaas is er niet echt een middenklasse qua logies, dus besluiten we na goed afdingen een driesterrenhotel te nemen, waar we in ieder geval onze motoren veilig uit het zicht en achter slot en grendel kunnen parkeren.

Maandag 10 juli 2017 Tbilisi

Terwijl Bertha een blog schrijft, ontwerpt Erik een tour door de stad voor vandaag of morgen. We hopen dat Tbilisi de komende dagen onze huidige perceptie van de stad nog kan weerleggen…

Love to share:

11 Comments

  1. Wim van Wegen

    Bertha, Erik, heb het weer met ontzettend veel plezier gelezen. Mooie avonturen! Hopelijk valt de binnenstad van Tblisi mee…

  2. Marion

    Ohh wat is het weer een feestje om dit blog te lezen. Een andere keus om het visum te regelen voor China hadden jullie eigenlijk niet, maar…ik mocht er ook even van genieten om jou Bertha weer even te knuffelen!!! Qua contact via app gaat ook nog goed, daar genieten we ook van! Ondanks de taal barriere af en toe redden jullie je wel heel goed met gebaren en mimiek zo te lezen. Wat een ontmoetingen met andere reizigers ook..ipv een gitaar op een motor is een mondharmonika nog een alternatief Erik om een serenade aan je liefje te brengen,muziek bij het kampvuur en het wijntje bij wildkamperen ?? Qua tijdschema lijken jullie ook goed te zitten, wat ruimte geeft om vanalles te bezichtigen, en dan die ballonvaart, nooit meer te vergeten deze spectaculaire avonturen!! Liefs Dick en Marion

  3. Dave

    Geniet erg van jullie verhalen.
    Wat een prachtige belevenissen.
    Have fun and be safe.

  4. Jan Baas

    Met genoegen gelezen. Toch maar een boek erover schrijven?

  5. jeanine

    Wat een geweldig verhaal. Zo leuk om weer te lezen. Het is nooit saai wat jullie beleven. Echt geweldig. Veel plezier en fijne reis nog.

  6. Lenie en Egbert

    De reisblogverslagen worden steeds spannender en de wegen ontoegankelijker…….
    Mooie foto’s zijn toegevoegd die de verhalen compleet maken.

    De echte wereldreis lijkt te zijn begonnen en het vakantievieren is nu echt voorbij!!! Zo te lezen is het hard werken op de motor en oppassen geblazen. Goed omschreven door jullie zelf: wil je avontuur, dan krijg je avontuur!

    Op naar de volgende blog.

    Liefs vanuit Bant.

  7. Mir

    Potverdikke wat spannend! Hadden we Erik toch ook wat extra slipjes moeten meegeven voor de spannende momenten. Mooi verhaal en machtige avonturen! Goede reis weer, liefs van ons ?

  8. Aart en Margreet

    Met plezier hebben we jullie reisverslag samen voor het slapen gaan gelezen. We blijven jullie volgen. Wij zijn druk met de bouw van onze kubuswoning en het gaat heel fijn, dat is ook een avontuur. Onze vakantie is dit jaar “bouwen”. Kus en pas goed op elkaar! Heel veel reisgeluk en mooie avonturen. Liefs Aart en Margreet

  9. Annie

    Eindelijk had ik tijd om weer een paar bladzijden van jullie reisboek te lezen. Wat geweldig wat voor avonturen jullie allemaal mee maken.. De film en de foto’s maken het meeleven met jullie compleet! Genieten met de hoofdletter G. Hopelijk gaat het gauw beter met de derriedouche 😉 take care en een dikke kus uit Lemmer

  10. Rita en Frank

    Mooie verhalen en prachtige momenten die jullie meemaken.
    Ga er vooral van genieten ?

    Lieve groeten Rita en Frank

  11. Lourens

    Wat vet!! Mooie avonturen ?. Jullie lijken nu echt in een andere wereld te zijn beland ?.
    Ga gelijk de volgende blog lezen…. heb nog wat in te halen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Top