Boekrecensie: Lois Pryce – Lois Onderweg

Over twee jaar ben ik net zo oud als Lois was toen ze op reis ging, namelijk 30 jaar. Ondanks dat ik deze leeftijd nog niet heb bereikt, is het boek zo herkenbaar dat ik eigenlijk wel een beetje jaloers wordt en over twee jaar ook wel deze rit zou willen maken.

Lois Onderweg (www.loisontheloose.com) vertelt het verhaal van Lois die droomt over een motoravontuur. Het verhaal begint met haar dagelijkse sleur, op de motor over de ring, op weg naar kantoor, oftewel ‘Het Varkenshok’. “Ben ik de enige die zich zo stoort aan alles? Keken ze niet net als ik met een pijnscheut van jaloezie naar langsflitsende motoren? Stelden ze zich ook niet voor hoe het zou zijn om niet elke ochtend dezelfde afslag te nemen, maar om door te rijden tot de weg ophield, of het land op was?” Vragen die ik mijzelf ook wekelijks stel, worden door Lois beantwoord met een reis door het Amerikaanse continent, van Alaska naar Argentinië.

Binnen een aantal weken had ik het boek uit. En geloof mij, dit is vrij snel voor iemand die niet vaak en zeer langzaam leest. Het boek zit vol leuke weetjes over cultuurverschillen, grensovergangen en de tamtam van motorreizigers. Echter komt Lois zichzelf ook een aantal keren tegen, onder andere bij een motorongeluk. Hoe dan ook, humor voert de boventoon in dit boek en de tranen van het lachen rolden dan ook regelmatig over mijn wangen.

Ik heb dit boek gelezen, omdat ik meer wilde weten over hoe een motorreis in zijn werk zou gaan. Waar moet ik op letten? Wat zou ik zelf allemaal meenemen en hoe? Ook was ik benieuwd naar het verschil tussen een vrouwelijke en een mannelijke manier van rijden en reizen. Lois beschrijft haar avontuur vol emotie. Het gevolg hiervan is dat ik me als lezer heel goed voor kan stellen wanneer je welke emotie tijdens zo’n trip ervaart. Ondanks het feit dat elke persoon emoties anders ervaart, vind ik het enorm handig om weet te hebben van emoties die ik eventueel zou kunnen hebben en hoe ik tegen zaken aan zou kunnen kijken. Natuurlijk zal mijn perceptie tijdens zo’n reis ook zo nu en dan worden aangepast aan de omgeving. “Stukken stof tegen de muur gespijkerd, de kamer ademde de sfeer uit van het laatste uur van een rommelmarkt, waarin alles voor vijf cent weg mag. De tv heeft maar twee kanalen, waarbij het beeld migraine veroorzaakt door het geflikker, het toilet spoelt niet door en een deel van het plafond dreigde naar beneden te komen. Maar ik vind het hier erg leuk.“

De tip die Lois krijgt van haar toenmalige scharrel en huidige man Austin Vince (www.austinvince.com), is dat ze een doel voor ogen moet hebben. Zonder doel dwaal je maar wat rond. Deze tip heb ik met beide handen aangepakt voor onze reis door Scandinavië, waarbij we in ieder geval de route grotendeels hadden uitgestippeld. Ook verschillende tactieken om smeergeld te betalen zullen van pas komen bij een volgende reis, wie weet waar naartoe…

Lois’ haar vertrouwen in de mens wekt enthousiasme bij mij op om verder te kijken dan Europa. Kortom, Lois Onderweg is een boek dat lekker weg leest. Het lezen ervan is een goede start om gemotiveerd te worden voor een langere reis, waarvoor je met dit boek in ieder geval de eerste tips al binnen hebt!